1.3.11

κι ήταν πάντα... η άνοιξη!


Καλό κι αυτό!
Εγώ θέλησα πριν λίγο να σας βάλω εδώ την "άνοιξη" του αχτύπητου δίδυμου Κραουνάκη-Νικολακοπούλου, για να υποδεχτούμε την ομορφότερη εποχή του χρόνου μ' ένα απ' τα πιο τρυφερά τους τραγούδια.
Κάνω ως εκ τούτου, ό,τι ήταν να κάνω με το γνωστό τρόπο (που μεταξύ μας δεν έχει πιθανότητες λάθους!), πατάω το κουμπάκι της προεπισκόπησης, πατάω μετά και το κουμπάκι του video για να βεβαιωθώ πως παίζει πριν πατήσω "δημοσίευση" και πετιέμαι ως το μπάνιο, γιατί όση ώρα τα΄κανα αυτά βούρτσιζα συγχρόνως και τα δόντια μου.
Και καθώς είμαι σκυμμένη στο νιπτήρα, σταματάω κάποια στιγμή το βούρτσισμα απότομα...
Aπό μέσα ακουγόταν μεν να τραγουδάει η Πρωτοψάλτη, αλλά σ' έναν άλλο σκοπό, τελείως διαφορετικό από αυτόν της "άνοιξης"!
Σκούπισα αργά-αργά τα χέρια μου στην πετσέτα προσέχοντας τα λόγια του ουρανοκατέβατου τραγουδιού και επέστρεψα στο pc.
Έστιψα το μυαλό μου να βρω μια εξήγηση γι αυτό που είχε συμβεί αλλά δεν έβγαλα άκρη.
Ένα άγνωστο video βρέθηκε μυστηριωδώς στη θέση αυτού που εγώ διάλεξα...

Στο τέλος παράτησα τη λογική.
"Θα σου πάω κόντρα εγώ; όχι αγάπη μου", μουρμούρισα  κι έγραψα αυτό εδώ το σημείωμα, σβήνοντας το προηγούμενο, που είχε σχέση με το άλλο τραγούδι, καταλαβαίνετε.
Δε θες την "άνοιξη"; Θες τη "νύχτα"; Πολύ ωραία, λοιπόν.
Η νύχτα θα μπει! Μια χαρά τραγουδάκι είναι κι αυτό.
Κι άλλωστε, θυμάσαι ν' αγνόησα ποτέ τις παρεμβάσεις σου;

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε ο Μάρτης.
Φανταστείτε τώρα τη συνέχεια...