31.8.13

after 20:00 chocolate cake



Τελευταίο βραδάκι του καλοκαιριού απόψε. Επισήμως, το καλοκαίρι έφτασε στο τέλος του. Κι είπα να το αποχαιρετίσουμε με ένα γλυκό, διαφορετικό απ' τα συνηθισμένα. Η συνταγή δεν είναι δική μου, είναι της γνωστής trans ακτιβίστριας, Πάολα Ρεβενιώτη. Η Πάολα συχνά πυκνά "ανεβάζει" στο facebook συνταγές, γιατί της αρέσει πολύ να μαγειρεύει. Όπως άλλωστε η ίδια έγραψε προ ημερών για τον εαυτό της, είναι "παραδοσιακιά τρανς".
Όσο για τη συνταγή της, είναι συνταγή για κέηκ σοκολάτας, που όμως αρχίζει με μισή κουταλιά αλάτι και τελειώνει με πέντε γραμμάρια χασίς. Η Πάολα λέει τη συνταγή της "κέηκ σοκολάτας με χασίς". Ίσιο όνομα, συμφωνώ, to the point, αλλά μου φάνηκε λίγο επιθετικό. Γιατί, για φαντάσου να 'σαι στο πίσω μπαλκόνι και να μιλάς με τη γειτόνισσα απέναντι κι αυτή να θέλει να σου ζητήσει τη συνταγή. Τι θα πει; Δω μου τη συνταγή για το κέηκ σοκολάτας με χασίς; Γίνεται να φωνάξει τέτοιο πράμα στον ακάλυπτο;
Έτσι, το ξαναβάφτισα εγώ το γλυκό και το είπα "κέηκ σοκολάτας για μετά...". Θα μου πεις, τι σημαίνει το μετά; Ε μετά παιδί μου, μετά απ' οτιδήποτε καλό. Υπήρξε όμως άλλο πρόβλημα. Διότι ένα καλό οτιδήποτε μπορεί να σου συμβεί και first thing in the morning, που λέει ο λόγος. Άμα εσύ φας μετά το κέηκ με τα πέντε γραμμάρια μέσα, πάει η μέρα! Δε θα 'χει μετά, θα τελειώσει το πρωί.
Οπότε, αναγκαστικά, το βάφτισα εκ νέου το γλύκισμα. Πλέον λέγεται after eight, σαν τις εξαίσιες μέντες με την επικάλυψη της σοκολάτας, ξέρεις. Άρα, είναι για μετά όπως και προηγουμένως, αλλά όμως μετά τις οκτώ το βράδυ, να προλάβει δηλαδή αυτός που θα το φάει να 'χει κάνει πέντε πράματα πριν ξεραθεί στον καναπέ μέχρι την επομένη. Μάλιστα, την ώρα την έγραψα στον τίτλο με νούμερο επίτηδες, γιατί όλο και κάποιος θα βρεθεί που θα νομίσει οκτώ το πρωί, μην κάνει λάθος, κρίμα είναι να πάει η μέρα του στράφι.
Άντε, καλή επιτυχία σε όποιους το φτιάξουν. Δηλαδή σε όσους έχουν τα απαραίτητα υλικά, γιατί σε πολλά σπίτια, ας πούμε, αλάτι δε βρίσκεις. Τελειώνει κι έπειτα ξεχνούν οι νοικοκυρές να πάρουν. Λοιπόν, για πάμε στο δια ταύτα. Γράφει η Πάολα:
Υλικά
1/2 κ. αλάτι
3/4 φλ. αλεύρι για κέηκ
1 φλ. ζάχαρη
85 γρ. κουβερτούρα
1/2 κ. μπέικινγκ πάουντερ
3 αυγά
1/2 φλ. βούτυρο
5 γρ. χασίς

Εκτέλεση
Λιώνετε τη σοκολάτα μαζί με το βούτυρο και προσθέτετε τη ζάχαρη και το χασίς.
Χτυπάτε το μείγμα μέχρι να γίνει κρέμα.
Κοσκινίζετε το αλεύρι, τη μπέικινγκ πάουντερ και το αλάτι και τα προσθέτετε στο μείγμα.
Αδειάζετε το μείγμα σε ταψάκι και ψήνετε σε φούρνο 190 βαθμών για 30 λεπτά.
Όταν κρυώσει, κόβετε το κέηκ σε τετράγωνα κομματάκια και ρίχνετε από πάνω ψιλοκομμένα καρύδια.

Καλή σας όρεξη!

que sera sera





the situation is mighty queer



30.8.13

δεν έχει να λέει...


τις ευχές μας κι ένα κατιτίς απ’ τον καθένα…



Σε λίγες μέρες θα ξεκινήσει η νέα σχολική χρονιά. Και υπάρχουν μαθητές που δυσκολεύονται ν’ αγοράσουν τα αναγκαία, παρότι ξέρουμε πως απ’ τις πληθυσμιακές ομάδες σε δυσμένεια προέρχεται πάντα ένα μεγάλο ποσοστό των αριστούχων μας, των μελλοντικών επιστημόνων.

Σίγουρα αυτά τα παιδιά έχουν τις ευχές όλων μας για καλή πρόοδο!
Χρειάζεται όμως και μια μικρή βοήθεια, που θα τους εξασφαλίσει ένα δυνατό ξεκίνημα στην προσπάθειά τους.

Προσωπικά, παρακολουθώ χρόνια τώρα τις αξιέπαινες δράσεις του Δήμου Ηλιούπολης για τους κατοίκους του που αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Και μόλις είδα πως για μία ακόμα φορά, το ευαισθητοποιημένο προάστιο των Αθηνών συμπαρίσταται ενεργά σε όσους δημότες του το χρειάζονται.

Και οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα όμως, αυτές τις μέρες είναι σίγουρο πως υπάρχουν μικροί μαθητές που έχουν ανάγκη από σχολικά είδη και βοηθήματα. Πράγματα δηλαδή που έχουμε σπίτι και δε χρειαζόμαστε πια, δικά μας οι νεότεροι ή των παιδιών μας που μεγάλωσαν οι πιο παλιοί, σε αυτά τα παιδιά είναι απαραίτητα. 

Ας κάνουμε άρα ένα πρόωρο φθινοπωρινό ξεκαθάρισμα σε ράφια, ντουλάπια και συρτάρια…


είναι όλα υπό έλεγχο, λέμε!


εξαιρετικό!

ηδονοβλεψίες & ωτολάγνοι






ελαιογραφίες σε καμβά, 100x100 εκ. 
με τίτλους, κατά σειρά: «revelation #1», «revelation #2», «the epiphany» 
Danny Galieote (γεν. 1968, Αμερ.)

27.8.13

έτσι νομίζω


Κοιτούσα αυτή τη φωτογραφία προ ολίγου και σκεφτόμουν πως φωτίζεται ένα μνημείο τιμητικά, γιατί σ’ αυτό κάποτε γινόταν κάτι που αξίζει να θυμόμαστε. Όχι πως τη Σπιναλόγκα δεν αξίζει να τη θυμόμαστε. Αλλά ως τόπο μαρτυρίου. Και προφανώς είναι πολλοί εκείνοι που θεωρούν πως καλώς φωτίστηκε προ μηνών, γιατί έτσι τιμούμε τη μνήμη όσων υπέφεραν πάνω στο νησάκι αυτό. Προσωπικά διαφωνώ. Πιστεύω πως η Σπιναλόγκα έπρεπε να μείνει στο σκοτάδι. Τιμητικά. Στη μνήμη όσων υπέφεραν εκεί. Γιατί βρίσκω πως μερικές φορές το σκοτάδι είναι πιο τιμητικό απ’ το φως, όπως ακριβώς η σιωπή κάποτε είναι πολύ πιο τιμητική ακόμα κι απ’ το πιο καλογραμμένο λογίδριο.

26.8.13

όμορφα πράγματα!


Μέσα στην απόλυτη καταχνιά των καιρών μας, μια χούφτα νέα παιδιά απ’ το χωριό Νέα Λάμψακος στην Εύβοια, με μηδενικό budget, χωρίς βοήθεια από πουθενά και με μόνο όπλο τη φλόγα στην ψυχή τους, τιμούν τη μνήμη των παππούδων τους και δημιουργούν ένα διαδικτυακό ντοκιμαντέρ επαγγελματικών προδιαγραφών που συγκινεί βαθιά τον θεατή.

Το έργο τους αφορά τον τόπο τους, την ιδιαίτερη πατρίδα τους, στην οποία έφθασαν οι πρόγονοί τους διωγμένοι από τη μικρασιατική καταστροφή κι ο τίτλος του εξηγεί αυτό ακριβώς που κατόρθωσαν τότε οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες: να επιβιώσουν, να επουλώσουν τις πληγές τους και να στήσουν εκεί μια Νέα Ζωή.

Ας είναι καλά τα παιδιά! Σίγουρα οι δικοί τους είναι πολύ περήφανοι, γιατί με την πρωτοβουλία τους παραδίδουν σ’ όλους τους Έλληνες ένα πολύτιμο μάθημα για το πως η κρίση, κάθε κρίση, ήταν και είναι μια αφορμή για δημιουργία.

Από μένα, απλώς ένα θερμό χειροκρότημα!





η ομάδα του ντοκιμαντέρ στο facebook, που υποδέχεται συνεχώς νέα μέλη:

λίγα λόγια, πολλή μουσική!

ο νουνός


19.8.13

οι πραγματικοί πιστοί κάθε θρησκείας… σέβονται!



Μέσα στη φρίκη των ημερών, να και μια συγκινητική όσο κι ελπιδοφόρα φωτογραφία από την Αλεξάνδρεια: ισλαμιστές έχουν πληροφορηθεί πως μία χριστιανική εκκλησία θα δεχθεί επίθεση και ενώνονται σε  ανθρώπινη αλυσίδα, για να την προστατέψουν.

18.8.13

φαντασία μόνο χρειάζεται κι ένας μ' ένα τρυπάνι

πιο όμορφη... πεθαίνεις!









Ως έφηβη απλώς… σου ’κοβε την ανάσα!
Και τώρα όμως, που μεγάλωσε κι έγινε μητέρα, εξακολουθεί να θεωρείται η ενσάρκωση της γυναικείας ομορφιάς. Ο λόγος για μία από τις ωραιότερες υπάρξεις στη Μεσόγειο, την ηθοποιό Μαρία Κορινθίου.

Σουλτάνα



Οι δυο τους ξεκινήσαν με καυγά! Βασικά, αυτός ξεφύτρωσε σα μαϊντανός στον δημόσιο διαδικτυακό τσακωμό δύο ανέραστων μεσήλικων γυναικών. Η μία ήταν ντεμέκ φιλενάδα του κι επίσης ντεμέκ κουλτουριάρα. Μια σταρλετίτσα της διανόησης δηλαδή, επί της ουσίας ανόητη και κομπλεξικιά  όσο δεν πήγαινε. Η άλλη, του ήταν ως εκείνη τη στιγμή ολότελα άγνωστη. Κι η κόντρα των δύο κυριών ήταν μια αντιπαράθεση σε ιδεολογικό επίπεδο.

Είναι αστείο βέβαια δυο γυναίκες να τσακώνονται για υποθέσεις του πνεύματος. Ιδίως όταν προσπαθούν να αποδείξουν ενώπιον ενός αόρατου ιντερνετικού δικαστηρίου, ποια εκ των δύο διαθέτει τις εγκυρότερες θεωρητικές γνώσεις. Και το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο αστείο, αν σ’ ένα τέτοιο κωμικοτραγικό ρινγκ προστεθεί κι ένας άντρας. Έλα όμως που ο Νάρκισσος είχε μεγάλη υποχρέωση σε τούτην εδώ.

Η γνωριμία τους βέβαια ήταν σχετικά πρόσφατη, πρώτη φορά είχαν συναντηθεί σε μια ψαροταβέρνα, πριν λίγους μήνες. Τους σύστησαν συνάδελφοι. Που κι αυτοί όλοι, η αλήθεια είναι πως μεταξύ τους ελάχιστα γνωρίζονταν. Ήταν νιόκοπη η παρέα, όπως φρέσκα ήταν και τα μέλη της στο επάγγελμα. Ο πιο παλιός, για παράδειγμα, είχε διοριστεί μόλις πριν μία τριετία.  

Κι ο Νάρκισσος, κανονικά θα αγνοούσε το ξεμάλλιασμα των δύο θηλυκών ή αν τύχαινε να πέσει στην αντίληψή του ενόσω εξελισσόταν, θα το απολάμβανε σίγουρα χωρίς πάντως να εμπλακεί. Σαν νάρκισσος που ήταν, τον ένοιαζαν μονάχα οι αντικατοπτρισμοί οι δικοί του στα πρόσωπα των άλλων. Κι ύστερα, βάσταγε απ΄ την Πόλη κι αν κάτι ξέρουν οι Πολίτες πιο καλά απ’ οτιδήποτε άλλο, αυτό είναι το πότε να κρατούν το στόμα τους κλειστό.


ένα μικρό απόσπασμα από το διήγημα «Σουλτάνα»
που περιλαμβάνεται στην υπό έκδοση συλλογή διηγημάτων «ανοιξιάτικες ιστορίες»
© Σίσσυ Λοΐζου, 2013
 

πλατεία Αγίου Θωμά πριν δυο ώρες...

η όμορφη πλευρά του καπιταλισμού




Ποιος ξέρει τι κουβέντα προηγήθηκε κι έφτασε το γράμμα που μόλις είδατε, στα γραφεία του γνωστού εγγλέζικου πολυκαταστήματος…
Μια πιτσιρίκα φαίνεται πως είχε σοβαρές αντιρρήσεις ως προς το όνομα ενός απ’ τα ψωμιά που πουλάει ο φούρνος του Sainsburys. Το γράμμα της λέει:

Αγαπητό
Sainsssssssssssssssssssbbbbbbbbbbbburryyys,

Γιατί το ψωμί του τίγρη λέγεται ψωμί του τίγρη;
Θα ’πρεπε να λέγεται το ψωμί της καμηλοπάρδαλης.

Με αγάπη,
Lily Robinson
3 1/2 ετών

Και η επιστολή της μικρούλας έλαβε βέβαια απάντηση, με κάθε επισημότητα. Ο Chris King, ο νεαρός υπεύθυνος πελατών που της έγραψε, χειρίστηκε το θέμα σαν να ήταν ο ικανότερος παιδοψυχίατρος! Πιθανώς κιόλας το γράμμα της μικρής να απαντήθηκε κατόπιν συμβουλής ειδικού. Γιατί ο Chris της απευθύνθηκε άψογα! Με απλά λόγια, ειλικρίνεια και καλοσύνη. Τι άλλο θέλει ένα παιδί;

Αρχικά λοιπόν, το στέλεχος της εταιρίας ευχαρίστησε τη Lily για την επιστολή της, της εξήγησε πως το όνομα του ψωμιού οφείλεται στον πρώτο φούρναρη που το έψησε, συμφώνησε πως μάλλον είναι χαζομάρα των υπεύθυνων που κρατάνε ακόμα αυτό το όνομα και τη συνεχάρη, λέγοντας πως η ιδέα της να μετονομαστεί το ψωμί ήταν εξαιρετική.

Μετά, παραδέχτηκε πως χάρηκε πάρα πολύ που έλαβα το γράμμα της και πως γι αυτό σκέφτηκε να της στείλει ένα μικρό δωράκι. Πάνω στην απαντητική επιστολή έτσι κι αλλιώς υπήρχε κολλημένη μια κάρτα δώρου αξίας τριών λιρών. Επίσης εύστοχο εκ μέρους του Chris, όχι μόνο γιατί την εξαιρετική κίνηση αλλά και γιατί το ποσό ήταν ιδανικό για ένα τόσο μικρό παιδάκι. Και περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, της έγραψε πως την περιμένει να πάει στο κατάστημα με τους γονείς της για να τη γνωρίσει προσωπικά, ενημερώνοντάς την πως ο ίδιος είναι 27 ετών και 1/3.  

Η Lily προφανώς θα χρησιμοποίησε με μεγάλη χαρά την κάρτα δώρου που της έστειλε ο Chris, ο οποίος θα την καλοδέχτηκε έχοντας έτοιμο για εκείνη και κάποιο ακόμα μικρό δώρο πέρα από το μεγάλο δώρο, το χαμόγελό του. Οπότε, η Lily θα γίνει από τις πιο πιστές πελάτισσες του συγκεκριμένου μαγαζιού. Αλλά αυτό σε τίποτα δεν διέφθειρε τον χαρακτήρα της. Έτσι κι αλλιώς, παιδί του καταναλωτισμού είναι και μέσα σ’ αυτόν θα ζήσει όλη της τη ζωή.

Άρα, μόνο κέρδος είχε η μικρή απ' αυτή την υπόθεση και το χρωστάει κυρίως στους γονείς της. Που της μαθαίνουν ήδη από τώρα να λέει άφοβα ό,τι νιώθει και να επικοινωνεί εξίσου άφοβα με τους ανθρώπους. Από τους εκατό γονείς, είναι σχεδόν βέβαιο πως οι ενενήντα οκτώ ούτε που θα έμπαιναν στον κόπο να βοηθήσουν το πιτσιρίκι τους να επικοινωνήσει γραπτώς με μια μεγάλη εταιρία. Εν μέρει γιατί οι ίδιοι δεν διδάχθηκαν να τολμούν. Οι δύο που το έκαναν όμως, εν προκειμένω οι γονείς της Lily, προετοιμάζουν το παιδί τους με τον καλύτερο τρόπο, μάλλον έχοντας κατά νου πως σε λίγα χρόνια αυτό θα αναλάβει ν' αλλάξει τον κόσμο.

ΥΓ. Για όποιον σπεύσει να παρατηρήσει: «πππφφφφ… κανένα παιδάκι δεν έστειλε γράμμα! πρόκειται για διαφημιστικό τρυκ!», να εξηγήσω πως κι εγώ το σκέφτηκα. Προσφάτως όμως μία κυρία με μεγάλη μόρφωση και ακόμα μεγαλύτερη πίστη στον Θεό, με μάλωσε λέγοντας: «σκέφτεσαι πολύ αρνητικά!» κι έκτοτε προσπαθώ να βελτιωθώ.



Τα δύο αυτά γράμματα τα βρήκα πριν λίγο σ' ένα πολύ χαριτωμένο αφιέρωμα της Athens Voice. Προτείνω να του ρίξετε κι εσείς μια ματιά: η καλοσύνη των ξένων

17.8.13

τρελό facility!

photo: Art Nouveau

Χαουλίτης: το πετράδι της σοφίας


Συνήθως έχει μπλε ή γαλάζιο χρώμα, άλλοτε πάλι συναντάται σε αποχρώσεις από λευκές έως γκρι. Ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Καναδού γεωλόγου Henry How, που το ανακάλυψε. Αντιστοιχεί στο τσάκρα της κορυφής και γι αυτό σχετίζεται με τον πλούτο και την αφθονία, όχι όμως σε υλικό αλλά σε πνευματικό και ψυχικό επίπεδο. Όπως τα περισσότερα πετρώματα, ενεργειακά φορτίζεται στο νερό και αποφορτίζεται στον ήλιο. Θεωρείται πως προστατεύει από τη βασκανία, την αρνητική ενέργεια και τις αρρώστιες, καθώς απελευθερώνει τον κάτοχό του από τον εγωισμό, το μίσος και την οργή. Πιστεύεται ότι χαρίζει γνώση, υπομονή, συγκέντρωση, κατανόηση, ηρεμία, αισιοδοξία, κοινωνικότητα και δεκτικότητα, ότι προάγει τη θετική σκέψη, ότι δυναμώνει τη διορατικότητα και τη διαίσθηση κι ότι βοηθάει την έμπνευση, την έκφραση και άρα τη δημιουργία. Χρησιμοποιείται την ώρα του διαλογισμού, ή και οποιαδήποτε άλλη ώρα, απλώς κρατώντας τον ή φορώντας τον σαν κόσμημα. Αλλά και καμία από τις "θεραπευτικές" ιδιότητες που του αποδίδονται να μην ισχύει… δεν παύει να είναι ένας από τους ομορφότερους ημιπολύτιμους λίθους! 

πετρωμένα συναισθήματα














κεραμικά της Nathalie Gauglin (Γαλλίδα - γεν. 1962)