Η εικονιζόμενη
είναι η Γριά, που πλέον κοιμάται όποτε θέλει στην κουζίνα μου. Η Γριά είναι…
γριά, όπως εξηγεί και τ’ όνομά της. Είναι ένα άκακο ζώο, που φοβάται πολύ τις αστραπές.
Επίσης, δεν ενοχλεί καθόλου. Χουρχουρίζει πανευτυχής αν σκύψω και τη χαϊδέψω, τρώει
πολύ σιγά, κοιμάται ατέλειωτες ώρες, κι όταν θέλει, ζητάει να βγει. Κι αφού η
Γριά συνεργάστηκε πολύ καλά στην πρώτη αποπαρασίτωσή της, η φιλοξενία της παρατείνεται
επ’ αόριστο. Ο δικός μου βέβαια στραβώνει κάμποσο τη μούρη του όταν γυρνάει σπίτι και τη βλέπει θρονιασμένη κοντά στα
πιατάκια του, αλλά δεν τσακώνεται μαζί της. Μόνο που αρνείται να πιει νερό απ’ το
μπωλ του. Από τότε που ήρθε η Γριά, αυτός πίνει τρεχούμενο νερό. Η τσαντίλα του είναι εμφανής, αλλά τι να κάνουμε; Η βρύση στάζει νερό. Ξύδι άμα θέλει, έχω στο ντουλάπι.
