Μετά από ένα
απόγευμα στην πλατεία Εξαρχείων, με την Alicia πλάι
μου και τον Σάββα στο τηλέφωνο, γύρισα σπίτι φέρνοντας μαζί μου κάτι απ’ τα
παιδιά. Τώρα έχω εδώ τα θεραπευτικά σαπούνια της, ακουμπισμένα πάνω στα βιβλία
του άντρα της. Και δεν ξέρω να πω ποια είναι πιο ευεργετικά, τα μεν ή τα δε. Γιατί
τα λόγια του Σάββα στάζουν εκτός από αλήθεια επίσης και γαλήνη, όσο κι οι κύβοι
της Alicia, που κλείνουν μέσα τους την ήρεμη δύναμη της φύσης. Τα βιβλία δεν πρόκειται να κουνηθούν από 'δω. Το ένα σαπούνι όμως, αυτό που είναι φτιαγμένο για μωρά, με χαμομήλι και καλέντουλα, θα το πάω σε λίγο στη φιλενάδα μου, που περιμένει το πρώτο της παιδί. Σε λίγους μήνες θα πλένουμε το πιτσιρίκι μ' αυτό. Εγώ θα κρατήσω το άλλο, που περιέχει μέλι, βρώμη και γάλα. Είναι είπε η Alicia αντισηπτικό, ενυδατικό, μαλακτικό και επουλωτικό. Δηλαδή ό,τι ακριβώς χρειάζομαι. Κατά τα λοιπά, περιμένω
με αγωνία, όπως όλοι οι φίλοι του ζευγαριού, μια ανθρώπινη απόφαση από το
δικαστήριο, στις 19 του μήνα…
