μια απολαυστική απομαγνητοφώνηση!

Λέει ο δάσκαλος:

Η φαντασία έχει άμεση σχέση με την τεχνολογική πρόοδο, με την επιστημονική σκέψη και με την οικονομική ανάπτυξη, που είναι το  ζητούμενο σήμερα. Ο σημαντικότερος συντελεστής παραγωγής, δεν είναι ούτε η γη, ούτε τα εργατικά χέρια, ούτε το κεφάλαιο, είναι η φαντασία. 

Κι αυτό γιατί, σε αντίθεση με όλους τους άλλους συντελεστές παραγωγής που έχουν συγκεκριμένα όρια, η φαντασία είναι απεριόριστη. Συνεπώς, τα οφέλη της είναι ανυπολόγιστα. Και η φαντασία δεν είναι μόνο απεριόριστη, είναι και φθηνή, δεν χρειάζεται να δανειζόμαστε για να τη χρησιμοποιήσουμε.

Είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις που για κάποια εφεύρεση δεν χρειάζεται ούτε εξειδικευμένη γνώση, ούτε υψηλά κονδύλια, ούτε οργανωμένες ομάδες. Για να καινοτομήσουν οι πρωτοπόροι επιστήμονες επιστρατεύουν πιο πολύ τη φαντασία τους, παρά τις γνώσεις τους. 

Ο Αϊνστάιν το είχε θέσει ξεκάθαρα: "η φαντασία είναι σπουδαιότερο εφόδιο από τη γνώση, επειδή η γνώση περιορίζεται σε αυτό που καταλαβαίνουμε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή, ενώ η φαντασία αγκαλιάζει όλα αυτά που θα κατανοήσουμε στο μέλλον".

Έρχομαι τώρα σε κάτι που πιστεύω πολύ βαθιά: Στόχος της εκπαίδευσης, δεν πρέπει να είναι τόσο η μετάδοση γνώσεων, όσο η καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της φαντασίας του παιδιού.  Παρ' όλα αυτά, η ενθάρρυνση της δημιουργικότητας κι η καλλιέργεια της φαντασίας είναι από τις πιο παραμελημένες πλευρές των σύγχρονων εκπαιδευτικών συστημάτων.

Παραγεμίζουμε τα παιδιά, σαν γαλοπούλες, με γνώσεις, πληροφορίες, γεγονότα, κι αφήνουμε τη φαντασία τους να λιμοκτονεί! Τα παιδιά ξεκινούν το σχολείο προικισμένα με πλούσια φαντασία και αποφοιτούν με φαντασία ατροφική ή στραγγαλισμένη. Το βλέπω στα σχολεία στα οποία πηγαίνω. Τα μικρά παιδιά, με τα οποία επικοινωνώ, είναι γεμάτα φαντασία.

Μετά από λίγο τα βλέπεις και γίνονται σαν πιόνια, σαν ρομπότ και αγχωμένα κιόλας απ' αυτά που πρέπει να μάθουν. Διαθέτουμε ικανότητες που αντί να τις αναπτύξουμε, τις στραγγαλίζουμε, τις χάνουμε. Μαθαίνουμε στα μικρά παιδιά να υπηρετούν την πραγματικότητα, αντί του να την ξεπερνάνε.

Και βέβαια, μιας και παραμύθια γράφω, θα σας πω πως πιστεύω ότι η καλύτερη τροφή της φαντασίας είναι τα παραμύθια. Γιατί όμως είναι σημαντικά τα παραμύθια και ο μύθος; Επειδή ο μύθος προηγείται. Η πραγματικότητα έπεται. 

Το παραμύθι πρώτο μας λέει κάτι και μετά από κάποιο χρόνο, αυτό γίνεται, η επιστήμη το κάνει αληθινό. Γι αυτό, εσείς που μεγαλώνετε τους αυριανούς εφευρέτες επιστήμονες, διαβάζετέ τους όσο περισσότερα παραμύθια μπορείτε.

Αυτά είχα να σας πω, σας ευχαριστώ!