μην κοιτάς το δέντρο!

Μετράμε είκοσι τέσσερις μέρες από την πρώτη φορά που η πλατεία Ταξίμ πέρασε στα χέρια των εξαγριωμένων κατοίκων της Κωνσταντινούπολης. Πριν από ακριβώς μια βδομάδα, η πλατεία είχε πάλι εκκενωθεί, αλλά οι διαδηλωτές επανήλθαν δριμύτεροι. 

Σήμερα όμως, στις δύο το πρωί, η τουρκική αστυνομία χρησιμοποίησε τεράστιο φορτίο νερού και χημικών και τελικά κατάφερε να διαλύσει το πλήθος. Άλλωστε, ο συγκεντρωμένος κόσμος ήταν ήδη αποκαμωμένος από τη μάχη τρεισήμισι συνεχόμενων εβδομάδων.

Κατά τη γνώμη μου πάντως και ανεξάρτητα από την τελική έκβαση, οι επαναστατημένοι γείτονές μας είναι αξιοθαύμαστοι! Ακόμα κι απόψε τη νύχτα που έχασαν για δεύτερη φορά την Ταξίμ, οι συγκρούσεις τους με τους εκπροσώπους του Νόμου υπήρξαν πολύωρες και σφοδρές. 

Και η κατάληψη της πλατείας τους ήταν προφανώς συμβολική, ήταν ζήτημα ιδεών. Όπως συμβαίνει παντού και πάντα με όλους τους αγωνιστές, από τις ιδέες τους άντλησαν την πρωτοφανή δύναμή τους και οι Τούρκοι πατριώτες, που με το ανεξάντλητο κουράγιο τους ταρακούνησαν για τα καλά την παγκόσμια κοινή γνώμη.

«Είμαστε κατά του φασισμού, όλοι μαζί. Πράγματι θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε τον Ταγίπ Ερντογάν που μας έφερε κοντά. Αυτός ένωσε όλη τη χώρα εναντίον του», δήλωσε ένας από τους εξεγερμένους. Και η ενότητα, όπως και η τόλμη των αντικυβερνητικών αυτών μαχητών, μαθεύτηκαν στα πέρατα του πλανήτη. Σε μεγάλο βαθμό δε, η δημοσιότητα που πήρε η κινητοποίησή τους, οφείλεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ακόμα κι όταν απαγορεύτηκε στα συμβατικά μέσα ενημέρωσης να μεταδίδουν πληροφορίες καίριας σημασίας για τις εξελίξεις της αντίδρασης των γειτόνων μας, οι ιδιώτες υποστηρικτές των διαδηλωτών αψήφησαν τις απειλές του Ερντογάν και συνέχισαν να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες του διαδικτύου για να ενημερώνουν την ανθρωπότητα σχετικά με τα όσα συνέβαιναν στη χώρα τους.  

Ο Τούρκος πρωθυπουργός φυσικά, διόλου δεν ευχαριστήθηκε με την τεράστια συμβολή των social media στην εναντίον του εξέγερση. Χαρακτήρισε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «μπελά για τις κοινωνίες», εμψυχώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο άθελά του, τους απανταχού διαδικτυακούς ακτιβιστές.

 
Ο Ερντογάν βέβαια είπε μια μεγάλη αλήθεια. Πως δηλαδή, «σε αντίστοιχες διαμαρτυρίες θα υπήρχε πολύ πιο σκληρή απάντηση σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα». Διότι, οι «καλοί Ευρωπαίοι», όλοι ξέρουμε πόσο καλοί γίνονται σε τέτοιες περιπτώσεις. 

Επίσης και ο Χουσεΐν Τσελίκ είπε με τη σειρά του μια άλλη μεγάλη αλήθεια, εκφράζοντας τις πραγματικές πεποιθήσεις του. Είπε πως «δεν υπάρχει τίποτα να σεβαστείς σε ανθρώπους που πετούν πέτρες». Τουλάχιστον, ο εκπρόσωπος του κυβερνητικού κόμματος,  φάνηκε ειλικρινής σ’ αυτή του τη δήλωση, δεν προσπάθησε να παραπλανήσει με υποκρισίες και ψεύδη, όπως συνηθίζουν κάμποσοι πολιτικοί σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης.

Να θυμίσω εδώ πως η βασική κατηγορία που απευθύνει ο λαός της Τουρκίας εναντίον της κυβέρνησής του, είναι η πρόθεσή της να ισλαμοποιήσει πλήρως την τουρκική κοινωνία. Και πως το αντικαθεστωτικό κίνημα στη γείτονα χώρα, πυροδοτήθηκε την τελευταία μέρα του Μαΐου. 

Όταν αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν με πρωτοφανή βία εναντίον διαδηλωτών που ζητούσαν όλο-όλο να μη θανατωθούν τα πανέμορφα δέντρα στο πάρκο Gezi, το οποίο η κυβέρνηση σχεδίαζε να μετατρέψει σε εμπορικό κέντρο. Έτσι απλά ξεκίνησε η Επανάσταση. Ασχέτως αν κάποιοι επιμένουν να κοιτούν το δέντρο, αδιαφορώντας για το δάσος γύρω του.

Βεβαίως, το δυστύχημα με την εσωτερική αναταραχή στην Τουρκία είναι οι απώλειες που ήδη μέχρι στιγμής είναι τεράστιες. Είναι επιβεβαιωμένο πως τέσσερις διαδηλωτές και ένας αστυνομικός έχασαν τη ζωή τους αυτό το εικοσαήμερο. 

Προ ολίγου μάλιστα διάβαζα ένα δημοσίευμα στην Hurriyet, στο οποίο αναφέρεται ότι ο επικεφαλής του συνδικάτου Τούρκων αστυνομικών, Φαρούκ Σεζέρ, ανακοίνωσε πως στη διάρκεια των επεισοδίων των τελευταίων εβδομάδων, έξι αστυνομικοί αυτοκτόνησαν, λόγω της τεράστιας πίεσης που δέχθηκαν, όχι μόνο από τους διαδηλωτές αλλά και από τη συνεχόμενη, πολυήμερη δουλειά σε σχεδόν απάνθρωπες συνθήκες.  

Ο θρήνος όμως δε σταματάει εκεί για την Τουρκία. Αυτή τη στιγμή, έξι άνθρωποι χαροπαλεύουν, έντεκα θα ζήσουν την υπόλοιπη ζωή τους τυφλοί, λόγω είτε δακρυγόνων είτε ελαστικών σφαιρών και συνολικά οι τραυματίες ανέρχονται σε επτά χιλιάδες οκτακόσιες ανθρώπινες ψυχές. Είναι τραγικός ο μέχρι στιγμής απολογισμός! 

Αυτή όμως είναι η βία, ολέθρια από κάθε άποψη. Το πρόβλημα είναι πως όταν η βία επιβάλλεται δια Νόμου, τότε το μόνο αντίδοτο, δυστυχώς, είναι η βία. Αλλιώς, οι άνθρωποι μπορεί να ζήσουν υγιείς κι αρτιμελείς μέχρι τα βαθιά τους γεράματα, αλλά αυτή η ζωή, ζωή δε θα λέγεται.