Αυτή η ανάρτηση «ξεφύτρωσε»
πριν μια ώρα στον «τοίχο» μου, στο facebook.
Η ιστορία ξεκίνησε ως εξής:
Ένα παγωμένο βράδυ στις αρχές Ιανουαρίου, με επισκέφτηκε ο φίλος μου ο Νικόλας,
ένας εξαιρετικός συγγραφέας με πολλές γνώσεις κι άλλες τόσες ευαισθησίες. Συζητούσαμε
λοιπόν στην κουζίνα μου και ταυτόχρονα μαγειρεύαμε. Και το κουκούτσι του αβοκάντο
που έβαλα στη σαλάτα μας, του το έδωσα και του 'πα να το φυτέψει. Ε, κι αυτός το
φύτεψε…
Νικόλα μου, καλορίζικη η
αβοκαντιά!!!
Επόμενη αποστολή: πάρε
μια γλυκοπατάτα, βάλ’ την σ’ ένα φαρδύ χαμηλό ποτήρι, βούλιαξέ την σε νερό ως λίγο
πιο κάτω απ’ τη μέση, φρόντιζε να έχει πάντα νεράκι μέχρι περίπου αυτού του
σημείου, κλείσ’ την καμιά-δυο βδομάδες σε ένα ντουλάπι να είναι στα σκοτεινά και
μόλις «πετάξει», βγάλε τη και βάλ’ την κάπου ψηλά. Σύντομα, θα έχεις στο σπίτι
σου μια πανέμορφη περικοκλάδα, που θα τη δεις να απλώνει σ’ όλο το δωμάτιο και
πολύ θα την φχαριστηθείς. Δε θα σου κρατήσει πάνω από τρεις-τέσσερις μήνες, αλλά… ξέρουμε τίποτα που να κρατάει αιώνια;
:-)
