κολοκύθα μαγική!

Όταν κανείς ανοίγει μια μαγική κολοκύθα, είναι σαν να τρίβει ένα μαγικό λυχνάρι!

Και σήμερα ήρθε η στιγμή ν' ανοίξω τη δική μου…

Πρώτα λοιπόν, έφτιαξα μια σούπα βελουτέ. Τι έκανα; Έκοψα περίπου τρία κιλά από τη σάρκα της κολοκύθας μου σε μεγαλούτσικους κύβους και την έβρασα με ελάχιστο νερό, στο οποίο πρόσθεσα δύο χοντροκομμένα κρεμμύδια, δύο χοντροκομμένες πατάτες, ένα κομμάτι τζίντζερ (σαν δύο σπιρτόκουτα σε μέγεθος), πέντε σκελίδες σκόρδο, μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι, μαύρη ζάχαρη και λίγο μοσχοκάρυδο. Όταν μαλάκωσε αρκετά, την πέρασα στον πολυκόφτη και την άφησα να πάρει δυο βράσεις ακόμα, αφού πρόσθεσα λίγο ακόμα αλάτι και λίγο φρέσκο βούτυρο (για να γυαλίσει). Δεν συγκλονιστήκαμε από τη γεύση, πάντως τρώγεται πολύ ευχάριστα. Κι αν δεν ξέχναγα τα δύο καρότα που έπρεπε να βάλω, σίγουρα θα ήταν ακόμα πιο μυρωδάτη και πιο χρωματιστή.

Μετά, σειρά είχε το επιδόρπιο: γλυκιά κολοκυθόπιτα της τεμπέλας. Πως γίνεται; Πολύ εύκολα! Εγώ, για το ταψί του φούρνου έτριψα στον τρίφτη (εκεί όπου τρίβουμε το καρότο) περίπου πέντε κιλά σάρκας. Μετά την έστυψα καλά, άναψα τον φούρνο στους διακόσιους βαθμούς και πρόσθεσα την τριμμένη κολοκύθα σ’ ένα μείγμα από εφτά αυγά, εφτακόσια γραμμάρια φρέσκο γάλα, ενάμισι φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη, ένα φλιτζάνι σιμιγδάλι ψιλό, μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, εκατό γραμμάρια φρέσκο βούτυρο σε κομματάκια, τρεις φουσκωτές κουταλιές της σούπας corn-flour, τρία φακελάκια βανίλιες (αν έχετε ένα κλωνάρι φρέσκιας αρκεί), ξύσμα από φλούδα πορτοκαλιού και λίγο κανέλα. Ύστερα, ανακάτεψα καλά όλα τα υλικά. Κι αφού λάδωσα το ταψί, το πασπάλισα με κάμποσο αλεύρι, άδειασα τον χυλό μέσα, ράντισα με ελαιόλαδο, μετά με αλεύρι και τέλος με ζάχαρη και έψησα στην αρχή στους διακόσιους βαθμούς και προς το τέλος στους εκατόν εβδομήντα. Συνολικά, η τεμπελόπιτα χρειάστηκε περίπου σαράντα λεπτά στο φούρνο. Και είναι… να γλύφεις τα δάχτυλά σου!   

Τώρα, ροδίζει στον φούρνο κι η αλμυρή πίτα μας. Αυτή έχει φύλλα κρούστας, αλλά τα χοντρά. Τα λεπτά φύλλα κρούστας θέλουν υπομονή που εγώ δυστυχώς δεν διαθέτω.  Ωστόσο, την πίτα μου την έκανα πολύ ωραία, ως εξής: Χρησιμοποίησα και πάλι το ταψί του φούρνου, οπότε έτριψα στον τρίφτη περίπου πέντε κιλά σάρκας και την έστυψα καλά. Σοτάρισα σε ελαιόλαδο ένα μεγάλο κρεμμύδι μαζί μ' ένα μεγάλο μάτσο κρεμμυδάκια φρέσκα, μετά πρόσθεσα τρία πράσα (το λευκό μέρος) κι αφού τα σόταρα κι αυτά, πρόσθεσα και την κολοκύθα, ένα ματσάκι άνηθο και μισό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένα, αλάτι, μαύρο πιπέρι, πιπέρι καγιέν κι ένα κουταλάκι ξερό δυόσμο. Τα τσιγάρισα όλα μαζί σε δυνατή φωτιά, για να εξατμιστούν τα υγρά της κολοκύθας και απέσυρα απ' τη φωτιά. Όταν το μείγμα κρύωσε κάπως, πρόσθεσα εφτά χτυπημένα αυγά, μισό κιλό κατσικίσια φέτα σε κομματάκια, τρακόσια γραμμάρια κίτρινο πικάντικο τυρί τριμμένο και μισό φλιτζάνι σιμιγδάλι ψιλό (μπορείτε να βάλετε και φρυγανιά ή πλιγούρι, ό,τι κι αν διαλέξετε σκοπός είναι αυτό που θα βάλετε να τραβήξει τα υγρά, για να μη μουσκέψουν τα φύλλα). Ανακάτεψα καλά, λάδωσα το ταψί, έβαλα κάτω εφτά βουτυρωμένα φύλλα, άδειασα το μείγμα, σκέπασα με τα υπόλοιπα εφτά φύλλα, πασάλειψα την πίτα μου με έναν κρόκο αυγού λειωμένο σε λίγο γάλα, χάραξα, σταύρωσα για να ψηθεί καλά κι έβαλα στο φούρνο, που ήταν ήδη ζεστός, στους εκατόν εβδομήντα βαθμούς. Μετά από είκοσι λεπτά αύξησα τη θερμοκρασία στους διακόσιους βαθμούς. Και τώρα περιμένω. Δε θα χρειαστεί περισσότερα από πενήντα λεπτά ψήσιμο. Μετά όμως θα πάω για ύπνο. Μέχρι το πρωί, η πίτα μας θα έχει "σταθεί" και άρα θα 'ναι έτοιμη να την απολαύσουμε.

Κι αν αναρωτιέστε γιατί λέω πως η μακαρίτισσα ήταν μαγική 
και όχι μια συνηθισμένη κολοκύθα... 
ε, για να το λέω, ρε παιδιά, σημαίνει πως ήταν! 
;)