«Και παρέτεινε το σκάσιμον επί μακρόν. Είτα εξάγουσα τους δακτύλους της από το μικρόν του οποίου είχε κοπή η αναπνοή, έδραξεν έξωθεν τον λαιμόν του βρέφους, και τον έσφιγξεν επ΄ ολίγα δευτερόλεπτα. Αυτό ήταν όλο.»
Η φόνισσα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (1903)
