Οι πολύ συγκεκριμένοι τρόποι με τους
οποίους το κυρίαρχο προστατευτικό
σύστημα αποδεικνύεται ανεπαρκές, αποτελούν και το επίκεντρο
των καταγγελιών εναντίον του κράτους, από
άτομα που αποκαλούνται «αναρχικοί».
Διότι αυτά τα άτομα κατέχουν πως όταν το κράτος μονοπωλεί τη χρήση βίας, τιμωρώντας όσους παραβιάζουν το μονοπώλιό του, και όταν το κράτος παρέχει προστασία για όλους αναγκάζοντας κάποιους να αγοράσουν προστασία για άλλους, τότε παραβιάζει τους ηθικούς περιορισμούς σχετικά με το πώς τα άτομα πρέπει να αντιμετωπίζονται.
Συνεπώς, συμπεραίνουν ότι το ίδιο το κράτος είναι εγγενώς ανήθικο. Αν το κράτος δικαιούται υπό ορισμένων συνθηκών να τιμωρήσει, όπως πράγματι κάνει, όσους καταπατούν δικαιώματα άλλων, με ποια λογική αυτο-εξουσιοδοτείται να απαγορεύει την αυτοδικία στους φιλήσυχους πολίτες, των οποίων τα δικαιώματα καταπατά;
Robert Nozick
Anarchy, State & Utopia
σελ. 51
εκδ. Blackwell, 1997
(δική μου απόδοση στα ελληνικά)
