ή πιο εύκολα, τους βάζουμε ένα μπωλάκι νερό και λίγο φαγητό...

Την αφίσα αυτή τη σχεδίασε ο δευτεροετής σπουδαστής γραφιστικής, Κυριάκος Μακρής. Kαι συμπεριλήφθηκε στις τριάντα τρεις καλύτερες, σύμφωνα με τον διαγωνισμό Stray Poster Battle που διοργάνωσε το Toolkit Startup με αφορμή τη σημερινή, Παγκόσμια Ημέρα για τα Αδέσποτα Ζώα. Αύριο το βράδυ, στο Γυάλινο Περίπτερο του Δήμου Θεσσαλονίκης, στη Νέα Παραλία, θα βραβευτεί η καλύτερη όλων. Οπότε κι εγώ εύχομαι στον Κυριάκο... καλή επιτυχία!!! 

Όσο για τα αδέσποτα ζώα, είναι ίσως τα μόνα πλάσματα στον πλανήτη που απολαμβάνουν ακόμα την ελευθερία τους. Αυτό είναι και το μόνο καλό της υπόθεσης. Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά κίνδυνοι, δυσχέρειες, οδύνη, ασθένειες και θάνατος. 

Το να πάρει κανείς στο σπίτι του ένα αδέσποτο δεν είναι πάντoτε εύκολο, για πολλούς και διάφορους λόγους. Ένας απ' αυτούς, όπως εξηγεί και ο Κυριάκος, έχει να κάνει με το ότι ένα ζώο δεν είναι παιχνίδι, να το φροντίζουμε όποτε θέλουμε κι όποτε θέλουμε να το παρατάμε. Ούτε είναι άψυχο, για να επιτρέπουμε την κακομεταχείρισή του. Και βέβαια, δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για γονείς, παιδιών ή ζώων.

Το να θυμόμαστε όμως πως εκεί έξω υπάρχουν ζωντανά που πεινάνε, διψάνε και είναι έκθετα σε κάθε μορφή απειλές, είναι πάρα πολύ εύκολο. Το ίδιο εύκολο με το να σκύβουμε που και που, για να τους αφήσουμε λίγο φρέσκο νερό και λίγη τροφή. Κάποιοι, το κάνουμε αυτό καθημερινά. Και μπορούμε να επιβεβαιώσουμε πως αυτό το σκίψιμο έχει μπολιάσει τις ζωές μας με χαρά. 

Όποιος σκύβει κυριολεκτικά για τέτοιους λόγους (και όχι μεταφορικά, λόγω συμφέροντος, δειλίας ή ανάγκης), εξασφαλίζει κάμποση από την αναγκαία ημερήσια δόση εσωτερικής ανάτασης. Παίρνει κουράγιο δηλαδή, για να κάνει έπειτα κι άλλα χρήσιμα, πολύ πιο δύσκολα πράγματα. Μια δοκιμή αρκεί για να αποδείξει αν λέω ανοησίες ή όχι.