Ο καιρός είναι
τέλειος για μικρές εξορμήσεις στη φύση. Και περπατώντας σε δάση, σε χωράφια ή σε βράχια,
Οκτώβρη μήνα, είναι μάλλον απίθανο να μη δεις κυκλάμινα ανθισμένα. Είναι η εποχή τους. Αυτά τα πανέμορφα λουλουδάκια, ο άνθρωπος
κατάφερε να τα καλλιεργήσει. Δεν είναι όμως τα ίδια. Τα άγρια κυκλάμινα είναι
ντελικάτα μ’ ένα υπέροχο χρώμα. Τα άλλα, της γλάστρας είναι μεγάλα κι άχαρα.
Αλίμονο
αν αρκούσε να βγει κανείς στο μπαλκόνι για να απολαύσει τη θέα αγριολούλουδων!
Αυτά για να τα συναντήσεις πρέπει να το θες στ’ αλήθεια. Είναι η αποζημίωση για
τον κόπο μιας πεζοπορίας. Είναι η απόδειξη πως όσο κι αν το ποθεί ο άνθρωπος,
κάποια πράγματα πάντοτε παραμένουν του Θεού, δεν γίνονται ποτέ δικά του. Και
περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο, είναι η υπενθύμιση πως η ελευθερία, όπως κάθε τι άλλο, ανεκτίμητο ή μη,
έχει κι αυτή το τίμημά της.
