baba ganoush

Η μπαμπαγκανούς είναι ανατολίτικη συνταγή, μια παραλλαγή της δικής μας μελιτζανοσαλάτας. Και ακριβώς όπως η μελιτζανοσαλάτα, φτιάχνεται κι αυτή «με το μάτι», όπως λέμε, δηλαδή δεν υπάρχουν ακριβείς ποσότητες. Καθένας βάζει τα υλικά ανάλογα με τα γούστα της παρέας. Με τα χρόνια, ουσιαστικά, βρίσκει κανείς πως ακριβώς του αρέσει γι αυτό κι από σπίτι σε σπίτι η γεύση διαφέρει. Ένας μπούσουλας όμως για να ξεκινήσει κανείς τους πειραματισμούς του, λέει πως για κάθε μελιτζάνα χρειάζονται περίπου:

¼ φλιτζάνι χυμός λεμονιού

¼ φλιτζάνι ταχίνι

½ κ.γ. τριμμένο κύμινο
2 σκελίδες ψιλοκομμένο σκόρδο
3 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο
μαϊντανός

αλάτι, πιπέρι

Αφού ψηθούν οι μελιτζάνες θα πρέπει να καθαριστούν. Δηλαδή, να απομακρυνθούν οι φλούδες και τα κουκουτσάκια στο εσωτερικό, ώστε να μείνει μόνο η σάρκα τους. Μετά, συνήθως πολτοποιούνται (baba ganoush άλλωστε στα αραβικά σημαίνει «ο πατέρας με το γουδοχέρι»), εμένα όμως δε μου αρέσει η μπαμπαγκανούς ως αλοιφή, προτιμώ να δαγκώνω που και που λίγη ατόφια μελιτζάνα, οπότε κόβω απλώς τις μελιτζάνες με το πλάι ενός πιρουνιού κι ανακατεύω τα υπόλοιπα υλικά, όσο καλύτερα γίνεται, με το χέρι. Τον μαϊντανό μόνο δεν προσθέτω στο μείγμα. Τον κόβω στο τέλος και τον αραδιάζω από πάνω.

Προαιρετικά, μπορεί να προστεθεί από πάνω και φρέσκος ​​δυόσμος, ελιές, καβουρντισμένα κουκουνάρια και τηγανητό τυρί από αιγοπρόβειο γάλα (χαλούμι, φορμαέλα κτλ.). Φυσικά, στην «ενισχυμένη» της έκδοση, η μπαμπαγκανούς δεν είναι πια ορεκτικό, κάλλιστα σερβίρεται ως κυρίως πιάτο. Κάποιοι, την περιχύνουν επίσης και με σάλτσα φτιαγμένη από σιρόπι ροδιού ή βαλσαμικό ξύδι. Δε συμφωνώ. Γίνεται φλύαρο το πιάτο. Αλλά, όπως είπαμε, γούστα είναι αυτά.

Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι προτιμότερο να ψηθούν οι μελιτζάνες σε γκάζι. Όλο-όλο που χρειάζεται είναι ν’ ακουμπήσουν απ’ ευθείας πάνω στη φωτιά και να τις γυρνάει ένας εθελοντής κάθε τόσο με δύο πιρούνια, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. Δε θέλουν πολύ, σε λίγα λεπτά είναι έτοιμες. Μετά βέβαια η φουφού θα είναι ένα χάλι, αξίζει όμως ο κόπος του καθαρίσματος, γιατί μόνο στο γκάζι οι μελιτζάνες αποκτούν τη χαρακτηριστική καπνιστή γεύση. Ωστόσο, αν δεν υπάρχει φουφού, δεν είναι λόγος για να μη δοκιμάσει κάποιος αυτό το θαυμάσιο πιάτο. Ας ψήσει τις μελιτζάνες του στο φούρνο ή στα μάτια της κουζίνας. Θα γίνουν μια χαρά.  Ο συνδυασμός των γεύσεων είναι εγγυημένος!