Ομολογώ, ήταν
μια μακριά νύχτα Παρασκευής η χθεσινή…
Προς το ξημέρωμα
σκέφτηκα να κοιμηθώ, μετά όμως θυμήθηκα το στάρι που βρισκόταν από χθες στο νερό
κι έπρεπε να ετοιμαστεί πολύ πρωί. Οπότε, το πήγα σερί…
Αφού λοιπόν
έφεξε η μέρα, έβρασα το στάρι μου, το σούρωσα και το ξέπλυνα καλά.
Μετά έκανα ένα
πουγκί με μια καθαρή πετσέτα και το πασπάτεψα κάμποσο για να το στεγνώσω όσο
γινόταν. Αυτό είχε πλάκα πρέπει να πω.
Ύστερα, το ξάπλωσα
πάνω σε καθαρές πετσέτες, να ξεκουραστεί (βασικά να φύγει η περίσσια υγρασίας).
Και για να
απασχοληθώ όσο αυτό αεριζόταν, έκανα διάφορα άλλα. Συμμάζεψα, άνοιξα τα παράθυρα
να φύγει η κάπνα του ολονύκτιου φουμαρίσματος και βέβαια, μέρα που είναι, θυμιάτισα.
Καλά, εγώ θυμιατίζω πολύ συχνά, δε μου χρειάζονται ειδικές μέρες, αλλά λέμε.
Κάπως έτσι πέρασε
ένα δίωρο, μέχρι που πια το στάρι μου ήταν έτοιμο για τα περαιτέρω. Δεν τράβηξα
φωτογραφίες, γιατί μιλούσα στα τηλέφωνα, όμως έκανα τα εξής: Καβούρντισα σουσάμι,
μετά καβούρντισα αλεύρι (από το οποίο κράτησα μια κούπα) και τα ανακάτεψα αυτά
με το σιτάρι. Έπειτα, πρόσθεσα ψιλοκομμένο μαϊντανό, χοντροκοπανισμένη καρυδόψιχα,
φουντούκια ολόκληρα, φιστίκια Αιγινήτικα επίσης ολόκληρα, σταφίδες μαύρες και
ξανθές, λίγη μαύρη ζάχαρη, τα σποράκια από ένα ρόδι, κανέλλα μπόλικη, γαρύφαλλο
αρκετό και λίγο μοσχοκάρυδο. Δε λέω
δοσολογίες, γιατί πρώτον εγώ τα φτιάχνω με το μάτι και δεύτερον, νομίζω πως καθένας
πρέπει να φτιάχνει τα κόλλυβά του ελεύθερα, ανάλογα με το ποιες γεύσεις του αρέσουν
πιο πολύ.
Μετά πασπάλισα
με το αλεύρι που είχα κρατημένο κι από πάνω πασπάλισα άχνη ζάχαρη, την οποία και
πάτησα στο τέλος με τις παλάμες μου. Στο ντεκόρ συνήθως είμαι καλύτερη, αλλά
βιαζόμουν σήμερα, γιατί είχα διανομή να κάνω. Το μοίρασμα των κολλύβων είναι το
ωραιότερο μέρος της ιστορίας. Κόλλυβα που δεν θα τα μοιραστείς, τι νόημα έχει
να τα φτιάξεις;
Τέλος καλό, όλα
καλά! Τα κόλλυβά μου δόθηκαν και κάποια λίγα θα δοθούν σε λίγο και τα τελευταία
το απόγευμα. Ήταν δε, αστείο που όσοι με είδαν στη γειτονιά να εμφανίζομαι με κόλλυβα,
ρώτησαν ανήσυχοι ακριβώς το ίδιο: «Τι έγινε;». «Δεν έγινε τίποτα, απλώς είναι
ψυχοσάββατο σήμερα», καθησύχαζα εγώ. Και
τώρα ετοιμάζομαι να απολαύσω το μεσημεριανό μου…
