Είναι σχεδόν απίστευτο,
δυστυχώς όμως είναι αληθινό. Παιδιά βασανίζονται ή και θανατώνονται απ’ τους γονείς
τους παγκοσμίως, κάθε λεπτό που περνάει. Στο βίντεο που ακολουθεί, μια Αμερικανίδα
«πειθαρχεί» το αγοράκι της, επειδή της είπε ψέματα για τους βαθμούς του,
προφανώς τρομοκρατημένο για το τι θα ακολουθούσε αν έλεγε την αλήθεια.
Όταν η μαμά του λοιπόν
ανακαλύπτει το ψέμα, πρώτα αναγκάζει το μικρό να κρατήσει στο στόμα του μια
καυτερή σάλτσα κι ύστερα το βάζει γυμνό στο παγωμένο νερό του ντους, για
πολλοστή φορά όπως προκύπτει από τα συμφραζόμενα.
Βιντεοσκοπεί δε, η κόρη. Που προφανώς έχει κι αυτή κακοποιηθεί και είτε υποχρεώθηκε από την τυρρανική
μητέρα να τραβήξει το βίντεο, είτε η ζημιά που εκείνη της προκάλεσε είναι τόσο
μεγάλη, που πλέον το κορίτσι χαίρεται όποτε ο αδερφός της υποβάλλεται σε βασανιστήρια.
Ποιος ξέρει σε τι μαρτύρια
είχε υποβληθεί αυτή η μάνα απ’ τους δικούς της γονείς όταν ήταν μικρή… γιατί
αυτή βεβαίως είναι η βία, δεν εξατμίζεται, ούτε έρχεται από το πουθενά, αντίθετα
αναπαράγεται και προοδευτικά αυξάνει. Ψυχολογική, λεκτική ή φυσική, η βία που έχει
υποστεί κανείς μικρός, στην εφηβεία και κατά την ενηλικίωση γίνεται βίαιη
ιδεολογία και φυσικά, βίαιη συμπεριφορά που δεν στρέφεται προς τον ίδιο τον θύτη, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά προς οποιονδήποτε (πιο) εύκολο
στόχο.
Γι αυτό και τα πάσης φύσεως
άσυλα είναι γεμάτα από ανθρώπους που κακοποιήθηκαν συστηματικά στην παιδική τους
ηλικία. Αλλά ακόμα και στην περίπτωση που ένα παιδί το οποίο έχει μεγαλώσει με
βίαιες μεθόδους διαπαιδαγώγησης, κατορθώσει να έχει σε γενικές γραμμές μία «φυσιολογική»
ή για να το πω πιο σωστά, μία συνηθισμένη ζωή, το πιο πιθανό είναι να γίνει με τη σειρά του ένας
βίαιος γονιός. Κι ένας βίαιος γονιός είναι πολύ επικίνδυνος!
Εκτός από τα βαθιά ψυχικά
τραύματα που προκαλεί η ενδοοικογενειακή βία στα παιδιά, με συχνά μη αναστρέψιμες
βλάβες στην ψυχική υγεία τους, η βία του γονιού μπορεί εύκολα να ξεφύγει από τον
έλεγχό του, ιδίως αν το πρόσωπο του παιδιού είναι γι αυτόν, περισσότερο απ’
οτιδήποτε άλλο, ένα διακύβευμα, π.χ. ως προς την τυχόν αντιπαράθεσή του με τον άλλο
γονιό.
Εξ ου και η παρωχημένη αντίληψη
που θέλει τους γονείς ντε και σώνει μαζί. Το «μείνετε μαζί για το καλό του
παιδιού, για να μη μεγαλώσει σε προβληματική οικογένεια», δεν είναι παρά ένας απ’
τους πολλούς μύθους που αποσκοπεί κι αυτός, όπως και οι υπόλοιποι, στην εξασφάλιση
της κοινωνικής ευταξίας, με λάθος τρόπο. Γιατί βέβαια ο δυστυχισμένος γονιός είναι ένας διαταραγμένος,
ένας μη ισορροπημένος άνθρωπος, άρα ένας ανεπαρκής, αν όχι ακατάλληλος γονιός.
Αυτά τα ολίγα, επ’ ευκαιρίας
της δυσάρεστης καταγραφής που μόλις είδα τυχαία στο διαδίκτυο. Ας ελπίσουμε πως
το τρυφερούδι του βίντεο βρίσκεται πια σε ασφαλές περιβάλλον και πως η μητέρα λαμβάνει
την κατάλληλη βοήθεια, αν και τέτοια περιστατικά φοβάμαι πως εκτός από αμέτρητα,
είναι επίσης και δύσκολο να βοηθηθούν με τα μέσα που διαθέτει η συμβατική
ψυχιατρική.
Όσο για το κύριο χαρακτηριστικό
του βίαιου γονιού… αυτός έχει δίκιο, ενώ το πιτσιρίκι (καθότι αδύναμο) έχει άδικο.
Στις κεκαλυμμένες περιπτώσεις, η βασική επίκληση σχετίζεται -με τι άλλο;- με θέματα
ηθικής. Είναι πολύ συνηθισμένο ο βασανισμός ενός παιδιού που φαινομενικά μοιάζει πως μεγαλώνει κανονικά, να ξεκινάει
από το ότι ο γονιός ανακαλύπτει ένα ψέμα, το οποίο, όπως ακριβώς στο παράδειγμα
που ακολουθεί, μπορεί κάλλιστα να αφορά το σχολείο.
«Μου είπες ψέματα;», είναι η κλασική ερώτηση παύλα έκτακτη αφορμή για να εκτονωθεί ο βίαιος γονιός. Ο οποίος είναι απολύτως πεπεισμένος πως πράττει το σωστό και μόνο σηκωτό μπορούν να τον πάνε στο γραφείο ενός ψυχίατρου. Τους ψυχίατρους άλλωστε τους απεχθάνεται. Πολύ λογικό, αφού τους φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι! Οπωσδήποτε, θέλει κότσια για να βρεθείς αυτοβούλως αντιμέτωπος μ' έναν ψυχίατρο. Αν όμως έχεις κότσια δε βασανίζεις ένα μικρό παιδί, κάνεις κάτι πιο γενναίο. Απλά πράγματα.
«Μου είπες ψέματα;», είναι η κλασική ερώτηση παύλα έκτακτη αφορμή για να εκτονωθεί ο βίαιος γονιός. Ο οποίος είναι απολύτως πεπεισμένος πως πράττει το σωστό και μόνο σηκωτό μπορούν να τον πάνε στο γραφείο ενός ψυχίατρου. Τους ψυχίατρους άλλωστε τους απεχθάνεται. Πολύ λογικό, αφού τους φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι! Οπωσδήποτε, θέλει κότσια για να βρεθείς αυτοβούλως αντιμέτωπος μ' έναν ψυχίατρο. Αν όμως έχεις κότσια δε βασανίζεις ένα μικρό παιδί, κάνεις κάτι πιο γενναίο. Απλά πράγματα.