μικρό ήταν κουκλάκι!
και τώρα όμως που πάτησε τα σαράντα τέσσερα,
εξακολουθεί εξ' όψεως να είναι υποφερτός.
κι άμα τον δεις να τραγουδάει, προς στιγμήν παρασύρεσαι και λες
"παιδιά, για λίγο μια καρεκλίτσα να κάτσει κι ο Μάικ μαζί μας στο
γκρουπ..."
αλλά μπα, είναι γιαλαντζί! πως είναι ο Τζιμ Κάρεϊ;
που υποδύεται τον μανιακό,
ενώ στην πραγματικότητα είναι στη μαύρη κατάθλιψη;
ε, ένα τέτοιο είναι και τούτος 'δω.
δηλαδή περφόρμανς κάνει ο άνθρωπος και κατά τα άλλα
-στο όσο μπορώ να ψυχολογήσω κάποιον που μιλάει πίσω απ' το γυαλί-
θα έλεγα πως είναι ένα ξενέρωτο Αμερικανάκι και τίποτα περισσότερο
μάλιστα έχω την αίσθηση πως πρέπει να είναι βαρετός τύπος
κι επιπλέον μίζερος, φορτωμένος κάμποσα κομπλεξάκια.
η μουσική του επίσης δε με συγκινεί,
βρίσκω αυτό που κάνει κλασική περίπτωση "πολύ κακό για το
τίποτα!"
τον προσκυνούν σ' όλη τη γη βέβαια,
αλλά προσκυνούν και τη λαίδη Γκαγκά, οπότε δεν έχει να λέει...
κρατώ άρα μόνο τη φάτσα, που ναι, είναι υποσχόμενη.
τώρα, άμα κανενός εδώ μέσα του αρέσει ως καλλιτέχνης
και τον στεναχώρησαν αυτά που έγραψα
ε οκ, κατανόηση!
έχω και μια ηλικία, δε μπορώ ν' ακούω βαβούρα πλέον
μα το 'πα, δεν το 'πα; στο ράδιο εγώ ακούω το τρίτο πρόγραμμα.
άμα δεις δηλαδή δυο-τρεις αναρτήσεις πιο πίσω, κάπου το λέω.
ελπίζω. αλλιώς σημαίνει πως έχω αρχίσει και ξεχνάω κιόλας.
