Εις πάντας τους εχθρούς
μου έγινα όνειδος
Και εις τους γείτονάς μου σφόδρα,
Και φόβος εις τους γνωστούς μου.
Οι βλέποντές με έξω έφευγον απ’ εμού.
Ελησμονήθην από της καρδίας ως νεκρός.
Έγινα ως σκεύος συντετριμμένον.
Διότι ήκουσα τον ονειδισμόν πολλών.
Φόβος ήτο πανταχόθεν.
Ότε συνεβουλεύθησαν κατ’ εμού.
Εμηχανεύθησαν να αφαιρέσωσι την ζωήν μου.
Και εις τους γείτονάς μου σφόδρα,
Και φόβος εις τους γνωστούς μου.
Οι βλέποντές με έξω έφευγον απ’ εμού.
Ελησμονήθην από της καρδίας ως νεκρός.
Έγινα ως σκεύος συντετριμμένον.
Διότι ήκουσα τον ονειδισμόν πολλών.
Φόβος ήτο πανταχόθεν.
Ότε συνεβουλεύθησαν κατ’ εμού.
Εμηχανεύθησαν να αφαιρέσωσι την ζωήν μου.
(31, 11-14), βιβλίο του Ιώβ – Παλαιά Διαθήκη
Η αρχαία οδός των ασεβών, εκδ. Εξάντας – 1991, σ. 18
