Όπως τη δύναμη ενός ντοκιμαντέρ δε μπορεί να τη συναγωνιστεί ούτε η ακριβότερη ταινία περιπέτειας, έτσι κι η πιο καλοστημένη καλλιτεχνική φωτογραφία ωχριά μπροστά σε οποιαδήποτε λήψη συλλαμβάνει την αγριότητα της αληθινής ζωής, όσο πρόχειρα τραβηγμένη κι αν είναι.
Η φωτογαφία που βλέπουμε εδώ αναρτήθηκε πριν από οκτώ ώρες στο facebook, από την Occupy Wall st. Δε θα τη σχολιάσω όμως. Γιατί με πρόλαβε μία Αμερικανίδα νοσοκόμα, ονόματι Karen Lankford.
Η Karen λοιπόν πριν από έξι ώρες, έγραψε κάτω απ' αυτή τη φωτο: «Ίσως είναι απλό να το πει κανείς, τόσο λυπηρό αλλά αληθινό, πως πολλοί αδιαφορούν για αυτούς που έχουν ανάγκη να αναγνωριστεί η ύπαρξή τους. Επιλέγουν να τους αγνοούν, αντί
να τους προσφέρουν λίγη καλοσύνη.
Δεν μπορώ να πω πως εγώ έχω κάνει
και πολλά, πάντα όμως προσπαθώ να βοηθάω
όταν μπορώ. Πενήντα,
ή ακόμα και μόνο μία καλή κουβέντα, είναι προτιμότερη απ’ το τίποτα!»*
Αυτά. Καλό μεσημέρι σ' όλους.
*"Perhaps, it's simply
saying, so sad, but true, many choose to ignore those in need of recognition of
existence, and choose to ignore, instead of offering a little loving kindness.
I don't have much to be able to do a lot, but I always try to help when I can. 50
or even a kind word is better than nothing!"
