Αυτή η γυαλάδα... ομολογώ μ' άρεσε που την είδα σ' ένα κλιπάκι σχετικό με τον καινούργιο James Bond. Και σκέφτηκα πως μ' άρεσε γιατί μου θύμισε τον κύριο Λέκτερ, τρελή αδυναμία μου αυτός, από παλιά. Μετά λέω "μπα, απ' άλλη ταινία πρέπει να 'ναι". Τελικά κατέληξα πως αυτό το βλέμμα δεν είναι από ταινία, είναι απ' την πραγματική Ρωσία. Συγκεκριμένα, από την ηγεσία της. Κι άμα λέμε ηγεσία, εννοούμε τέρμα πάνω, ταβάνι. Ε; το 'χω;
Τώρα, για την ιστορία, εγώ δεν ενδιαφέρομαι για blockbusters, τουλάχιστον όχι αυτού του είδους. Όχι ότι τα σνομπάρω, απεναντίας (ο κινηματογράφος θέλει χρήμα να ρέει και το Χόλιγουντ έχει το πιο πολύ χρήμα απ' όλους), πιστεύω όμως πως οι ταινίες αυτής της κατηγορίας απευθύνονται σε αγοράκια που με λίγη καλή τύχη μπορούν ίσως να καταφέρουν, ενώ κοιτούν αποχαυνωμένα την οθόνη, να πάρουν απ' το μπωλ μια χούφτα ποπ-κορν, χωρίς να πέσουν χάμω τα μισά.
Δεν εννοώ πως εγώ τα καταφέρνω καλύτερα με τα ποπ-κορν, απλώς δεν είμαι αγοράκι, άρα γιατί να ταυτιστώ με τον σούπερ-ήρωα; Άσε που το φοβάμαι κιόλας. Δηλαδή το μόνο που μου έλειπε είναι να ταυτιστώ τώρα και με τον James Bond! Άπαπα, να πάνε τ' αγοράκια να τον δουν κι όσες βρίσκουν τον Daniel Craig γοητευτικό. 1η Νοεμβρίου κάνει πρεμιέρα σε 'μας.
Αλλά για να ολοκληρώσω, εγώ έπεσα πάνω σ' αυτό το βίδεον, που λέει κι ο φίλος μας ο vom, ψάχνοντας μια πιο σωστή ηχογράφηση του τραγουδιού της Adele, η οποία υπογράφει μέρος του soundtrack. Δεν εντόπισα κάτι καλύτερο όμως (μάλλον το κομμάτι έχει σκοπίμως δημοσιευθεί με distortion, για λόγους προστασίας πνευματικής ιδιοκτησίας), οπότε βάζω ευθύς το πρώτο που βρήκα, να το ακούσετε κι εσείς.
Δε θα μείνετε, φαντάζομαι, άφωνοι από το ηχητικό αριστούργημα, δεν είναι όμως και κακό. Αμέσως μετά, επειδή έχουμε άπιστους Θωμάδες εδώ πέρα μέσα, θα βάλω και το βιντεάκι, απ' όπου κι η φωτο που μόλις είδατε. Για όποιον ενδιαφέρεται, ο Πούτιν "βγαίνει" στο 1:11.
