"ο κόσμος ο βαθύς που λαχταρά τα ανταμώματα"

«Όταν ο Πετρο-Λούκας φυσά την ψυχή του στο κλαρίνο, σμίγουν όλες οι πηγές της πλάσης σ' ένα δάκρυ κι ένας κόσμος νέος χτίζεται από τα δάχτυλά του... ο κόσμος ο βαθύς που λαχταρά τα ανταμώματα.

 
Στην καλαμένια φλογέρα του Rakesh Chaurasia, το κλαρίνο του μηνά:
«Όταν σε βλέπω να πασχίζεις να εξαγνιστείς στο Γάγγη, κάνω το σταυρό μου!»
Και η φλογέρα αποκρίνεται:
«Όταν ακούω την πνοή σου, ένας γητευτής απ’ τη Βεγγάζη κάνει την ψυχή μου να αηδονολαλεί!»

Μία η μουσική κι ο ήχος είναι ένας»

 

Το σχόλιο δεν ανήκει σε μένα, αλλά στη συγγραφέα, Πόλυ Χατζημανωλάκη. Έτσι ένιωσε εκείνη τη μουσική που ακολουθεί και μ’ άρεσε που το διάβασα και το δανείστηκα.