26.2.12

νιώθω μια ζάλη...



Κανονικά, άμα σου κάνουν αναισθησία, σε πιάνει καλά και δε χαμπαριάζεις.
Δε συμβαίνει όμως πάντα έτσι.
Καμιά φορά  (καλά, είναι εξαιρετικά σπάνιο, πάντως μπορεί να συμβεί), ο ασθενής στο χειρουργικό τραπέζι, μετά που τον παραδίδει ο αναισθησιολόγος στους χειρουργούς, δεν πονάει, ούτε μπορεί να αντιδράσει, ακούει όμως μια χαρά όσα λέγονται.
Κούφια η ώρα δηλαδή, ιδίως αν είναι ν’ ακούσεις τίποτα τέτοιο:

- Συνάδελφε, να το φυλάξουμε αυτό. Θα χρειαστεί για τη νεκροψία.
- Αδερφή, δώσε μου αυτό το ... ε... το... πώς το λένε  να δεις...
- Δέξου αυτή την προσφορά, ω μεγάλε άρχοντα του σκότους!
- Έι παλιόσκυλο, φέρ’ το πίσω αυτό!!! Από που μπήκε το σκυλί ρε ’σεις;
- Για μισό λεπτό... αν αυτό δεν είναι σπλήνα τότε τι είναι;
- Με 300ml απ’ αυτό το πράμα που του βάλατε... τι να εγχειρήσουμε; δεν πρόκειται να επιζήσει!
- Όλοι ακίνητοι! Έχασα τους φακούς επαφής μου!
- Λοιπόν κύριοι συνάδελφοι, αυτό θα είναι μια μεγάλη εμπειρία για όλους μας!
- Πρόσεχε!!! ... τέλος πάντων, το πάτωμα είναι καθαρό, δεν είναι;
- Τι εννοείς δε μπήκε στο χειρουργείο για αλλαγή φύλου; Καλά, τώρα το λες;
- Μην ανησυχείς. Αυτό είναι πιο κοφτερό. Νομίζω.
- Φωτιά, φωτιά!!! Έξω όλοι!!!
- Πω, πω, αηδία!
- Τι λες τώρα... τι λες τώραααα... ρε έδωσε πέναλτι ο καραγκιόζης ρε!
- Πρόσεχε με το τσιγάρο, κουμπάρε! Σου πέφτουν μέσα οι στάχτες!
- Είδε κανείς τη βελόνα;
- Κύριοι συνάδελφοι, αυτό που συνέβη ας μείνει μεταξύ μας…
- Πιάσε μου άλλη μια μπύρα! Χικ!
- Κράτα του λίγο την αρτηρία κλειστή ρε Θανάση, πάω για κατούρημα…
- Όχι ρε γαμώτο, κάηκε η λάμπα!
- Πω, πω κώλο, η τύπισσα!
- Τι εννοείς μας τέλειωσε η κλωστή;
- Ναι μωρέ, δεν πειράζει, άστο έτσι, ας πάει μετά σε πλαστικό να τόνε σιάξει…
- Τώρα, σε ποιο απ’ όλα τα μπωλ έβαλα την καρδιά του, μου λες;
- Αχ, δε μπορώ να βλέπω, θα λιποθυμήσω!
- Ρε, είστε σίγουροι ότι έτσι γίνεται;
- (στο κινητό) Όχι δεν ήταν αυτή η τιμή που συμφωνήσαμε και για τα δύο νεφρά. Όχι όχι, για το ένα νεφρό είπαμε θα πληρώσετε τόσο...