όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα,
φτιάχνουμε εδώ την εναλλακτική μας βασιλόπιτα
συνταγή του Στέλιου, βεβαίως βεβαίως
γιατί, ως γνωστόν, εγώ έχω ένα κόλλημα με τους καλύτερους
και στη ζαχαροπλαστική, καλύτερος είναι ο Παρλιάρος!
αυτό το κέηκ λοιπόν είναι για μένα must κάθε πρωτοχρονιάς
πέμπτη χρονιά φέτος και εκτός απροόπτου όχι τελευταία...
σκέφτηκα δε, το απόγευμα κάτι που πολύ μ' έφτιαξε!
πως κάποτε κανένα από τα εγγόνια μου,
όταν εγώ, πρώτα ο Θεός, θα γλεντάω στην κόλαση με τους φίλους μου
ίσως και να βρει αυτό το post, να μεγαλουργήσει
και να λέει μετά: "α, βρήκα τη συνταγή στο μπλογκ της γιαγιάς!"
(φυσικά, ως τότε η ACTA θα μ' έχει θερίσει, αλλά λέμε)
και όποιος άλλος γουστάρει όμως
και την φτιάξει αυτή την τρελούτσικη πίτα, όμορφο θα 'ναι!
πάμε άρα διαδυκτιακή συνταγή, μετά φωτογραφιών step by step:
τι χρειάζεται
300 γρ. αποξηραμένα φρούτα
(σταφίδες, σύκα, χουρμάδες, δαμάσκηνα, βερύκοκα κτλ)
200 ml λικέρ πικραμύγδαλο (amaretto)
250 γρ. βούτυρο
250 γρ. άχνη ζάχαρη
125 γρ. αμύγδαλα ωμά, καθαρισμένα
125 γρ. φυστίκια Αιγίνης
6 αυγά (ελευθέρας βοσκής και επιμένω σ' αυτό!)
250 γρ. αλεύρι κοινό
1 κουταλάκι κόκα καλής ποιότητας
(εντάξει, baking powder)
πως γίνεται
πολτοποιούμε στο multi (ξέρεις τι είναι το multi, ok?)
πρώτα τους ξηρούς καρπούς
και μετά τα φρούτα με το λικέρ
χτυπάμε στο mixer το βούτυρο με τη ζάχαρη
ή τα χτυπάμε στο χέρι (εγώ τέτοια κουράγια, sorry δεν έχω!)
συνεχίζουμε το χτύπημα, σπάζοντας ένα-ένα τα αυγά
εεε... αν εσύ που διαβάζεις είσαι εγγόνι μου,
τα χεράκια είναι της μανούλας μου, δηλαδή της προγιαγιάς σου :-)
προσθέτουμε τα φρούτα και τους καρπούς, χτυπάμε κι άλλο,
μετά ρίχνουμε στη γαβάθα μας το αλεύρι και την κόκα ;)
και χτυπάμε λίγο ακόμα να ενοποιηθούν τα υλικά
βουτυρώνουμε σε μια λαμαρίνα έναν κύκλο 30 εκ.
βουτυρώνουμε κι ένα ανάλογο τσέρκι
(you know τσέρκι, στεφάνι χωρίς πάτο, με ρυθμιζόμενη διάμετρο)
στρώνουμε τον χυλό, σταυρώνουμε με το χέρι μας
λέμε "καλό κι ευλογημένο!", όπως πάντα όταν ψήνουμε
και αφήνουμε την πίτα μας σε προθερμασμένο φούρνο για μια ωρίτσα
στους 170 βαθμούς, όχι περισσότερο
μέχρι να γίνει, φτιάχνουμε το σχέδιο για το στόλισμα
2013 φέτος, η χρονιά το φιδιού
που στην ανατολική κουλτούρα συμβολίζει τη σοφία
και το σοφότερο όλων, τι είναι; ...μπράβο!
ο προβληματισμός άρα είναι: να έχει γύρω-γύρω άχνη η πίτα
και το φίδι παύλα 2013 παύλα LOVE να είναι σκούρο;
ή το αντίστροφο; χμ... θα δούμε
μία ώρα just και... έτοιμη η καρβουνίτσα!
σημαντικό! να μην ξεχάσουμε το φλουρί
(γιατί μετά άμα στολίσουμε και πλαγιάσουμε... πάει η άχνη!)
εμένα η μάνα μου κάθε χρόνο αγανακτεί όταν κόβουμε την πίτα
λέει πάντα ακριβώς το ίδιο, σ' όποιον κι αν τύχει:
"τι είναι αυτό, παιδί μου, δεν έβαλες χρυσό φλουρί;"
οπότε, για να μην εξηγώ πράγματα που δε χρειάζεται,
ιδού, φέτος θα μπήξω ένα ολόχρυσο
αλήθεια, μ' αυτό στην τσέπη παλιά... ήσουν άρχοντας!
done!
ελαφρώς αρπαγμένη γι αυτό και την καλύψαμε με άχνη
να είναι και ο Διαμαντής μαύρος, πιο ζόρικος
αλλά και ανάποδα μια χαρά θα ήταν
θα τη λέγαμε "πίτα Αραπίνα" κι όλα καλά
άντε, και του χρόνου όλοι γεροί, όλοι αγαπημένοι!!!
:-)
