Το πρωί μιλούσα κάμποση ώρα με τη Ντανιέλα, μια όμορφη γειτόνισσά μου από
τη Λετονία, που ζει εδώ και χρόνια στην
Ελλάδα. Και κάτι είπα για τον γάτο μου κι εκείνη άρχισε να μου μιλάει για πρώτη
φορά για το δικό της κατοικίδιο, που πέθανε πριν λίγους μήνες. Μου είπε λοιπόν
πως τόσο η ίδια, όσο κι ο δωδεκάχρονος γιος της, στεναχωρήθηκαν πολύ που έχασαν
τον παπαγάλο τους, ένα θηλυκό κοκατίλ.
Εγώ απολαμβάνω τη συγκατοίκηση με ζώα, αλλά ποτέ μου δεν είχα σκεφτεί το
ενδεχόμενο του να μοιράζομαι το σπίτι με κάποιο πτηνό. Κι αυτό γιατί μέχρι
σήμερα πίστευα πως η σχέση που μπορεί κανείς να αναπτύξει με τα πουλιά είναι
συγκριτικά περιορισμένη. Κυρίως όμως γιατί με λυπεί αφάνταστα η θέα κάθε
φυλακισμένου πλάσματος.
Τα είπα αυτά όλα στη Ντανιέλα κι εκείνη κούνησε το κεφάλι χαμογελώντας και
μου μίλησε για τη δική της εμπειρία. Μου είπε πως το παπαγαλάκι της βρισκόταν
μέσα στο ευρύχωρο κλουβί του μόνο όταν κοιμόταν, όταν έτρωγε, ή τις ώρες που
έλειπαν όλοι. Κατά τα λοιπά, περιφερόταν ελεύθερο μες στο σπίτι (με κλειστά
παράθυρα όμως, αλλιώς θα κινδύνευε να χαθεί) και ήταν διαρκώς μαζί με κάποιον
απ’ τους ενοίκους του διαμερίσματος.
Η Ντανιέλα μου περιέγραψε πως τα μεσημέρια που εκείνη ξάπλωνε για έναν
σύντομο υπνάκο στον καναπέ, το πουλάκι ερχόταν και κοιμόταν πλάι της. Μου είπε
επίσης πως καθόταν στο τραπέζι με τους υπόλοιπους κανονικά, αφού ήταν μέλος της
οικογένειας και όλοι το άφηναν να τσιμπολογάει από την άκρη του πιάτου τους.
Έτσι, πες-πες, έμαθα πως οι παπαγάλοι κοκατίλ είναι πανέξυπνοι, φιλικοί με τους
ανθρώπους και επιπλέον πολύ συντροφικοί, πως η ομιλία και οι αντιδράσεις τους
είναι συχνά ξεκαρδιστικές, καθώς επίσης πως αν πάρει κανείς ένα νεαρό σε ηλικία
πουλί θα το πληρώσει παραπάνω, θα μπορεί όμως να το εκπαιδεύσει πλήρως.
Προσωπικά, είμαι ξεκάθαρα υπέρ της υιοθεσίας ενός αδέσποτου ζώου και όχι
της αγοράς κατοικίδιων ράτσας. Ο τρόπος όμως που μιλούσε η έτσι κι αλλιώς
γλυκιά Ντανιέλα, με έπεισε πως σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, ένα κοκατίλ ως ζώο
συντροφιάς ίσως και να μην είναι κακή ιδέα. Κι αν βέβαια αντέχει η τσέπη, μάλλον
η ιδανική λύση είναι η αγορά από κάποιον ευσυνείδητο εκτροφέα, ενός ήδη
ταιριασμένου νέου ζευγαριού.
