Ως γνωστόν, υπάρχουν λογιών-λογιών τρόποι για να φτάσει μια γυναίκα στο κρεβάτι ενός άντρα...
Τον «Άγγλο ασθενή» ασφαλώς θα τον θυμάστε.
Πάνε βέβαια δεκαπέντε χρόνια απ’ όταν προβλήθηκε για πρώτη φορά.
Αλλά μια τόσο «βαριά» και πολυβραβευμένη ταινία δεν ξεχνιέται εύκολα.
Αυτή η ιστορία είναι από τις πιο θλιβερές που έχουμε δει ποτέ στο πανί.
Σε ένα εγκαταλελειμμένο οίκημα, κάπου σε μια εξοχή της Ιταλίας κι ενόσω μαίνεται ο β’ παγκόσμιος πόλεμος, μία νοσοκόμα φροντίζει έναν κατάκοιτο, παραμορφωμένο άντρα, με φρικτούς πόνους σε σώμα και ψυχή.
Δεν έχω βέβαια σκοπό να μαυρίσω τη δική σας ψυχή, μεσημεριάτικα.
Το ακριβώς αντίθετο θέλω.
Γι ΄αυτό και προτείνω να ξαναδείτε το μικρό απόσπασμα που ακολουθεί.
Για όσους δεν έχουν δει την ταινία να πω πως κάποια ώρα, στο ερειπωμένο μοναστήρι που έχει καταφύγει με τον προστατευόμενό της η Χάννα, η νοσοκόμα του Άγγλου ασθενή, εμφανίζεται ο Κιπ, ένας Ινδός πυροτεχνουργός του βρετανικού στρατού. Εκείνη ψυχικά εξουθενωμένη, εκείνος ρισκάροντας καθημερινά τη ζωή του. Αν βρέθηκαν μαζί αυτό οφείλεται στη δίνη του πολέμου. Κι ένα βράδυ, για καλή της τύχη όπως θα καταλάβετε σε λίγο, η Χάννα ανταποκρίθηκε στο ερωτικό κάλεσμα του Κιπ...
Ακούω ήδη φωνούλες που λένε «πφφφ...αυτά συμβαίνουν μόνο στις ταινίες!».
Έτσι ακριβώς είναι. Γι’ αυτό τις βλέπουμε και τις αγαπάμε.
Άλλωστε, ο ανθρώπινος πολιτισμός βασίζεται στις αφηγήσεις.
Τουλάχιστον, ας είναι όμορφες.
Κι επίσης, συμφωνώ πως εξήντα χρόνια πριν το φλερτ δεν είχε ακόμα χάσει τη φινέτσα του.
Ο έρωτας όμως είναι πανταχού παρών.
Και, ανεξαρτήτως εποχής, κάποιες φορές η ποιότητά του είναι εξαιρετική.
Ναι ναι, ακόμα και σήμερα.
