Και γιατί το λέω πως η πατρίδα ποτέ δεν πεθαίνει;
Γιατί το ελληνικό πνεύμα είναι αμίμητο!
Σε μια χώρα και πιο συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα, που οι απεργίες πλέον είναι κομμάτι της καθημερινότητας, μια παρέα σκέφτηκε κάτι και δημιουργικό και χρήσιμο: να φτιάξει ένα ενημερωτικό site για τις επικείμενες απεργίες, ώστε να μην ταλαιπωρείται ο κόσμος τζάμπα και βερεσέ.
Μπαίνει λοιπόν κάθε ενδιαφερόμενος στο ημερολόγιο απεργιών και μαθαίνει ποια υπηρεσία θα δουλεύει την επομένη, ποια μέσα μεταφοράς θα παραμείνουν ακινητοποιημένα, ποιοι εργαζόμενοι θα βρίσκονται στις θέσεις τους και ποιοι για καφέ κι έτσι τέρμα οι απορίες του είδους "ρε να κατέβω αύριο κέντρο ή θα'ναι το Σύνταγμα κλειστό; κι αν πάρω μαζί και τη γιαγιά μου να την πετάξω στο Ιπποκράτειο θα βρει η έρημη γιατρό ή πάλι όχι;"
Να΄στε καλά παιδιά που με τον κόπο σας μας βγάζετε απ' τους γνωστούς, επαναλαμβανόμενους μπελάδες! Τα θερμά μου συγχαρητήρια! Εγώ ήδη πρόσθεσα τη διεύθυνσή σας στους σελιδοδείκτες μου και κάθε πρωί πριν ξεκινήσω θα ρίχνω μια ματιά, καλού-κακού.
Σοβαρά βρε, δεν είναι ανέκδοτο! Ναι, πλέον έχουμε επίσημο ημερολόγιο απεργιών. Το θέμα, φίλοι μου, είναι πολύ σοβαρό. Και θα αποφύγω να θίξω το ζήτημα περισσότερο, για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας. Ε, όλο και κάποιος εδώ μέσα θα ανακατώνεται με την πολιτική, όλο και κάποιος συνδικαλιστής θα υπάρχει, δεν μπορεί. Και η απεργία, έτσι όπως έχει η κατάσταση στη χώρα σήμερα, δεν εξυπηρετεί απολύτως τίποτα, με μόνη εξαίρεση τα συμφέροντα μερικών πολιτικάντηδων και άλλων τόσων συνδικαλιστών. Ίσως βέβαια κάποιους η απεργία, τους κάνει να νιώθουν καλύτερα με τα μέσα τους. Πως και καλά κάτι πετυχαίνουν μ' αυτό τον τρόπο, πως έτσι αντιστέκονται, πως περιφρουρούν τα δικαιώματά τους. Τρίχες κατσαρές! Βέβαια, ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτοί που αντιδρούν έστω και με τον μετριοπαθή τρόπο μιας 24ωρης απεργίας ή ακόμα πιο αστεία μιας ολιγόωρης στάσης εργασίας. Γιατί όπως και να το κάνουμε δίνουν ένα "χρώμα" στην πόλη. Εξαιτίας τους δημιουργείται μια βαβούρα, μια αναστάτωση, ένα κατιτίς που κάνει την Αθήνα να μοιάζει λιγότερο με νεκρούπολη. Ας μην πω όμως άλλα γιατί κάποιοι θα μου στεναχωρηθείτε και δεν είν' σωστό. Να πω καλύτερα ένα ανέκδοτο; Πιο ωφέλιμο θα 'ναι.
