τελώνιο!

by Magnus Öhrström

Καλά λένε, «όσο συναναστρέφεσαι νέους παραμένεις νέος»...

Κατ’ αρχάς, αν τυχόν λάβεις αυτό το μήνυμα: “L”, να ξέρεις πως σημαίνει loser (αποτυχημένος). 

Ναι, ούτε ’γω το ’ξερα.

Άλλο τώρα: Χάζευα χθες ένα πανέμορφο, αξιαγάπητο, καθ ’όλα άκακο, γούνινο πλάσμα. 

Μαζί μου το χάζευε κι ένας νεαρός.

«Πω πω, τελώνιο είναι ρε μ...!», είπε στο φίλο του.

Δε θα κατάλαβα καλά, σκέφτηκα.

Σύμφωνα με τις γραφές (βίοι αγίων, φιλοκαλία κτλ) τα τελώνια είναι δαιμόνια που, κατά την ώρα του θανάτου, περιμένουν για να παραλάβουν την ψυχή που πρόκειται να εξέλθει από το σώμα.

Οι άγγελοι ομοίως περιμένουν, τη στιγμή του θανάτου, να παραλάβουν την ψυχή.

Η ψυχή, αμέσως μετά την έξοδό της από το σώμα εκτελωνίζεται, εξ’ ου και η λέξη τελώνιο. 

Ανάλογα δηλαδή με τις πράξεις της, αποφασίζεται ποιοι θα παραλάβουν την ψυχή τελικά, οι άγγελοι ή οι δαίμονες.

Μ’ άλλα λόγια, όλοι για την ψυχή πάνε!

Όσο είσαι στη ζωή, ας πούμε πως θα αποφύγεις να «τ’ ακουμπήσεις» στον ψυχολόγο και στον ψυχίατρο. Θα τη γλιτώσεις όμως απ’ τους υπόλοιπους;

Απ’ τους παπάδες, ας πούμε, που τάζοντας την αθανασία διογκώνουν ολοένα την αμύθητη περιουσία τους;

Ή από τα βαμπίρ εκείνα που ζουν ανάμεσά μας, συχνά μέσα στο ίδιο σου το σπίτι, ρουφώντας απ’ την ψυχή του διπλανού;     

Θα τη γλιτώσεις λες απ’ όλους αυτούς; Τυχερός θα φανείς.

Όσο τυχερός κι αν είσαι όμως, φίλε μου, από το θάνατο μην περιμένεις πως θα γλιτώσεις. 

Ούτε ’συ, ούτε κανείς.

Και βέβαια η ψυχή είναι εκμεταλλεύσιμο είδος και μετά το θάνατο.

Εδώ ίσως αναρωτηθείς: «μα τέλος πάντων, τι το τόσο πολύτιμο έχει η ψυχή κι όλοι βρίσκονται στο κατόπι της;».

Είναι πολύ απλό: η ψυχή είναι αθάνατη.

Και αθάνατη και μεταβιβάσιμη.

Μια επιταγή «εις τον φέροντα» είναι, ας πούμε, η ψυχή.

Και όποιος έχει ψυχή, τι έχει; Έχει ζωή.

Και η ζωή, παρότι ανυπόφορη στο μεγαλύτερο μέρος της, δεν παύει να ’ν γλυκιά....

Τι λέγαμε όμως; Α ναι, για το τελώνιο. 

Ναι, σήμερα είναι μια έκφραση που τη χρησιμοποιούν οι νέοι για να δείξουν την αρέσκειά τους για κάποιον ή για κάτι. Είναι σαν να λένε «είναι τόσο καλό που σε δαιμονίζει!». 

Νομίζω δηλαδή. Ζήτησα βέβαια να μου το εξηγήσουν, αλλά ξέρετε τώρα πως εξηγούν τα παιδιά...

Όταν, πάντως, λένε «τελώνιο», το λένε με την καλή έννοια.

Ε, τι να γίνει; Ας λένε οι γραφές τα δικά τους.

Τα πράματα αλλάζουν: τελώνιο = καλό!

Δε σ' αρέσει έτσι;

Πήγαινε δια της παλαιάς οδού: το τελώνιο της καταλαλιάς, της ύβρεως, του φθόνου, του ψεύδους, του θυμού, της οργής, της υπερηφάνειας, της βλασφημίας, της μωρίας, της φλυαρίας, του τόκου, του δόλου, της οκνηρίας, του ύπνου, της φιλαργυρίας, της μέθης, της μνησικακίας, της μαγείας, της γοητείας, της γαστριμαργίας, της πολυφαγίας, της αρσενοκοιτίας, των χρωματοπροσώπων, της μοιχείας, του φόνου, της κλοπής, της πορνείας, της ασπλαχνείας... ε χέσε με, άλλα δεν ξέρω.

Μετά όμως άμα ακούσεις τίποτα σαν: "στην πάντα γέρο να περάσουνε τα νιάτα!", να το ξέρεις, για σένα θα 'ναι.