Εγώ, που λέτε, παλιά τα ’χα για χρόνια μ’ έναν ποιμένα.
Όχι παπά, ρε παιδιά. Βοσκό.
Βοσκό ναι. Που τον βρήκα, θα μου πείτε.
Ε, που τους βρίσκεις τους βοσκούς; Ψάχνοντας.
Τέλος πάντων, εμένα ο βοσκός μ’ άρεσε. Αλλά το να ζεις πλάι σε βοσκό είναι εξαιρετικά δύσκολο!
Οι άνθρωποι αυτοί ακριβώς λόγω της απλοϊκής τους σκέψης καταλήγουν να κάνουν τα πάντα πολύπλοκα για όποιον είναι δίπλα τους.
Δε θα μιλήσω αφοριστικά για όλους τους βοσκούς φυσικά, γιατί εγώ γνώρισα μόνο έναν, ο οποίος σημειωτέον είναι παθολογικά μοναχικός και ως εκ τούτου χωρίς φίλους.
Θα πω λοιπόν για τον δικό μου: Λίγα λόγια (καθόλου μουσική) και απολύτως καμία εμβάθυνση. Του δείχνεις κάτι κι αυτός κοιτάει το δάχτυλο!
Όχι λόγω βλακείας. Έχει απλώς μονοδιάστατο τρόπο σκέψης.
Προσπάθεια; Σχέδια για το μέλλον; Όνειρα; Δε θα ’σαι καλά.
Πρώτον, ο βοσκός, βοσκός θα παραμείνει εφ’ όρου ζωής.
Άραγμα κάτω από το δέντρο κι άσε τα πρόβατα να βόσκουν.
Ε άμα φύγει κανένα θα πάει ο σκύλος να το μαζέψει.
Άλλωστε, το να είσαι βοσκός δεν είναι επάγγελμα, είναι στάση ζωής.
Δεύτερον,...(λογοκρισία).
Για καπνό, αλκοόλ και τα συναφή ευχάριστα ούτε λόγος βέβαια. Μισό ποτηράκι μαυροδάφνη κι αυτό με το ζόρι.
Εμ βοσκός εμ ξενέρωτος!
Ξενέρωτος με την έννοια την ουσιαστική, προσέξτε, όχι επειδή δεν αντέχει το ποτό.
Ανάβεις, για παράδειγμα, κεράκια για να κάνεις ατμόσφαιρα και σου λέει ο βοσκός: «να θυμηθούμε να τα σβήσουμε μην πάρουμε καμιά φωτιά!».
Ή εμφανίζεσαι, ας πούμε, στα πρώτα ραντεβού, μ’ ένα αβυσσαλέο ντεκολτέ κι αυτός σπεύδει να παρατηρήσει: «ρίξε κάτι πάνω σου, θα κρυώσεις!»
Κι αν υπολογίζεις πως αφού ανεχτείς κάθε «γείωση» εκ μέρους του, θα καταλήξεις ευτυχής πάνω στο σανό... απατάσαι! Το sex, έτσι όπως το ’χει στο μυαλό της η σύγχρονη δυτική γυναίκα, χρειάζεται -εκτός από τα προφανή- μια σειρά από δεξιότητες που ο βοσκός φυσικά δεν κατέχει. Το sex... (λογοκρισία)
Αυτά όταν ο βοσκός είναι ερωτευμένος. Φανταστείτε τώρα τι συμβαίνει αν ο καλός μας ο βοσκός έχει στη στάνη του το ίδιο θηλυκό για 5-6 χρόνια.
Αφήστε το άλλο: ο βοσκός είναι μόνιμα κουρασμένος.
Πως γίνεται να είναι κουρασμένος κάποιος που όλη μέρα κοιμάται κάτω από το δέντρο... κι εγώ ποτέ δεν το κατάλαβα.
Μπαΐλντισμα σύμμεικτο με καλή διάθεση.
Πως γίνεται; Άγνωστο. Πάντως γίνεται, το γνωρίζω καλά.
Θα μου πείτε, «καλά μαντάμ, αφού είναι έτσι, εσύ γιατί έμεινες μαζί του τόσα χρόνια»;
Καλή ερώτηση! Θα την απαντήσω.
Έμεινα κυρίως γιατί ο βοσκός έχει καλή καρδιά.
Σε αντίθεση με τους ανθρώπους της πόλης, τούτος είναι αγνός, απονήρευτος. Και επίσης απλός, ανεπιτήδευτος. Δεν φοράει προσωπείο. Από ψέματα δεν ξέρει. Είναι αυτό που είναι, αλλά είναι αυθεντικός.
Επιπλέον, το να τα ’χεις με βοσκό... έχει τη γοητεία του ασυνήθιστου, θα συμφωνήσετε.
Αλλά υπομονή είναι αυτή, κάποια ώρα εξαντλήθηκε.
Έκτοτε, ζω χωρίς τον βοσκό.
Που και που τον θυμάμαι βέβαια και του χαλάω την ησυχία.
Αλλά δε δείχνει να ενοχλείται.
Έτσι είναι ο βοσκός. Χαλαρός.
Μένεις; Φεύγεις; Ατάραχος αυτός!
σσ. Λογοκρισία σε blog το ’χετε ξαναδεί; Κι όμως, το δικό μου λογοκρίνεται!!!
