Παλιά, τα θυμάσαι, στο Βιετνάμ ούτε που σκεφτόσουν να πατήσεις το πόδι σου. Πέφταν μπόμπες!
Εκτός βέβαια κι αν σ’ είχαν στείλει με το ζόρι, ντυμένο στα χακί. Δηλαδή, όχι ότι τότε άλλαζε κάτι, πάλι μπόμπες έπεφταν.
Τέλος πάντων, πλέον πας, δεν έχεις πρόβλημα.
Και αν βρεθείς τουρίστας στο Βιετνάμ, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο δρόμος θα σε βγάλει στο Νταλάτ.
Πιθανώς αναρωτιέσαι τώρα τι είναι το Νταλάτ.
Λογικό. Πέφτει και κομμάτι μακριά...
Θα σου πω αμέσως.
Το Νταλάτ είναι ένας πολύ δημοφιλής βιετναμέζικος προορισμός, στα νότια της χώρας και σχετικά ψηλά, δηλαδή κάπου χίλια πεντακόσια μέτρα πάνω απ’ το νερό.
Εκεί έχει ό,τι μπορείς να φανταστείς.
Έχει κήπους με σπάνια εξωτικά λουλούδια, έχει κάτι περίεργους ναούς δικούς τους, έχει πάρκα με λίμνες μέσα, έχει καταρράκτες να δεις να τρελαθείς... και τι δεν έχει!
Πολύ ωραίο το Νταλάτ, σου λέει. Μη με ρωτάς άλλα, δεν ξέρω. Να πας να δεις κι άμα γυρίσεις πες μου κι εμένα τις εντυπώσεις σου.
Ένα πράμα μόνο ξέρω για το Νταλάτ και θα στο πω, να το έχεις κατά νου, όταν με το καλό βρεθείς σ’ αυτό το μέρος.
Λέγεται "Hang Nga Guest House & Art Gallery", αν όμως το αναζητήσεις ως "Crazy House" φαντάζομαι πως θα το βρεις πιο γρήγορα.
Πρόκειται ουσιαστικά για ένα σπίτι. Ένα σπίτι που το έχτισε η ιδιοκτήτριά του, μία αρχιτεκτόνισσα ονόματι Hang Nga, εβδομήντα ενός Μαΐων σήμερα.Φυσικά, δεν το έχτισε τώρα. Δεν είμαι σίγουρη πότε ακριβώς το έχτισε, πάντως αρχικά το χρησιμοποίησε ως κύρια κατοικία της και αργότερα, περί τα τέλη του 1990, χρεωμένη πια ως το λαιμό, το μετέτρεψε σε ξενοδοχείο, μη μπα και βγάλει κάνα φράγκο.
Και βέβαια, δεν το λένε τυχαία «τρελόσπιτο».
Στις φωτογραφίες που ακολουθούν θα καταλάβεις...
Βλέποντας αυτές τις φωτο, πιθανολογώ πως θα σου γεννηθεί η απορία: «πως διάολο ξεφύτρωσε πριν από δεκαετίες ένα τέτοιο σπίτι καταμεσής της Ασίας; και μάλιστα χτισμένο από ντόπια γυναίκα!». Να εξηγήσω λοιπόν πως η Hang είναι κόρη του δεύτερου κατά σειρά προέδρου του Βιετνάμ, Truong Chinh. Διότι βέβαια, η μέση Βιετναμέζα "παλαβομάρες" τέτοιου είδους δεν έχει την πολυτέλεια να κάνει. Και τον Gaudi, δεν τον γνωρίζει ούτε εξ’ ακοής. Αυτά σήμερα. Πόσο μάλλον προ εικοσιπενταετίας και βάλε.
Η Hang άρα ήταν μία ιδιάζουσα περίπτωση ασιάτισσας μηχανικού. Γούσταρε την "τρέλα" του Ισπανού πρωτομάστορα, την ξεπατίκωσε, πρόσθεσε και λίγη απ’ τη δική της κουλτούρα, πλέρωσε ο μπαμπάς, και ιδού το αποτέλεσμα. Και να σου πω κάτι; Μπράβο της, της Hang! Γιατί αν και αντιγραφέας, χωρίς αυτήν το Νταλάτ θα ήταν λιγότερο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη (ο οποίος φυσικά θα πληρώσει και το κατιτίς του, αν θελήσει να φωτογραφήσει το σπίτι της. Κι αν ζητήσει και να διανυκτερεύσει εκεί πέρα μέσα... ε, θα πληρώσει κάμποσο. Τα "γούστα", το 'χουμε ξαναπεί πολλές φορές, κοστίζουν).
Και να σου πω και κάτι άλλο; Η Hang ακόμα καμαρώνει που όταν ήτανε μικρή την έπαιζε στα γόνατά του ο Fidel Castro. Τώρα εγώ η κουτσομπόλα, δεδομένου του ότι η κόρη του Βιετναμέζου προέδρου γεννήθηκε μόλις δεκατέσσερα χρόνια μετά από τον διασημότερο Κουβανό της παγκόσμιας ιστορίας, σκέφτομαι διάφορα γι’ αυτό το ντιριντάχτα...
