Σίγουρα, πάνε χρόνια από τότε που πρωτοακούσατε το περίφημο «γιατί ο αετός πετάει μ’ ένα φτερό πάνω απ’ τη Λάρισα; ...γιατί με τ’ άλλο μουντζώνει!».
Και μάλλον, τότε θα είχατε απαντήσει χαμογελώντας σ’ αυτόν που σας το είπε: «καλό, καλό!».
Τώρα λοιπόν, θα διαβάσετε ένα ακόμα πιο καλό:
Στην προχθεσινή παρέλαση στη Λάρισα, ένας μαθητής, λέει, περνώντας μπροστά από τους επισήμους, αντί να χαιρετίσει... τους μούντζωσε!
Στην προχθεσινή παρέλαση στη Λάρισα, ένας μαθητής, λέει, περνώντας μπροστά από τους επισήμους, αντί να χαιρετίσει... τους μούντζωσε!
Η πληροφορία που εγώ τουλάχιστον έχω δεν προέρχεται από έγκυρη πηγή (το διευκρινίζω, γιατί αντιπαθώ αφάνταστα το λεγόμενο ράδιο-αρβύλα).
Το ανεπιβεβαίωτο αυτό γεγονός όμως, αν μη τι άλλο, συνοψίζει το κοινό αίσθημα.
Μπράβο του άρα του πιτσιρικά, αν όντως πρωταγωνίστησε σ' αυτό το στιγμιότυπο.
Πρώτον και κύριον, μπράβο γιατί παρά την «αναρχική» πρωτοβουλία του, τίμησε με τη συμμετοχή του στην επετειακή εκδήλωση την εθνική μας μνήμη, που είναι μνήμη ιερή. Ένας λόγος παραπάνω αν το παλικάρι είναι πράγματι σημαιοφόρος, όπως λέγεται. Διπλά άξιος!
Δεύτερον, γιατί είχε τα κότσια να κάνει αυτό που οι γηραιότεροι, αναλογιζόμενοι τις συνέπειες, απλώς δε θα τολμούσαμε.
Τρίτον, γιατί εξ’ αιτίας αυτού του νεαρού, η ιδιαίτερη πατρίδα του η Λάρισα... προήχθη. Τώρα μουντζώνει, δεν τη μουντζώνουν άλλο πια.
Τέταρτον, γιατί αυτή του η χειρονομία είναι μια πολύ σοβαρή, σχεδόν τραγική κίνηση, ταυτόχρονα όμως είναι και αστεία. Το ανοιχτό προτεταμένο χέρι του οργισμένου εφήβου, υποθέτω πως θα έκανε πολλές από τις παριστάμενες ταλαίπωρες φατσούλες να φωτιστούν μ’ ένα χαμόγελο ικανοποίησης, ή ακόμα και να ξεκαρδιστούν.
Φαντάζεστε τη σκηνή; Αυτούς εκεί πέρα να είναι στημένοι, με τα γαλόνια και τις περγαμηνές τους, κουστουμαρισμένοι, ένστολοι, στιβαροί και δεν ξέρω και ’γω τι άλλο, μιας κι έχουν βέβαια -προ πολλού και αμετάκλητα- πάρει το ρόλο τους σ’ αυτή τη ζωή ηλιθιωδώς στα σοβαρά (πως αλλιώς θα κατακτούσαν αξιώματα;) κι ενώ περιμένουν τη νεολαία να τους αποτίσει φόρο τιμής για το έργο τους... να εισπράττουν την ύβρη της, ακριβώς για τα δραματικά αποτελέσματα αυτού του έργου, και μάλιστα με τον πιο άμεσο, άρα τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Σκέφτεστε τις γκριμάτσες των συγκεκριμένων επισήμων, τη στιγμή της μούντζας; Ε, αυτό από μόνο του δεν είναι ικανό να μας κάνει όλους να γελάσουμε, ξεχνώντας για μια στιγμή τις σκοτούρες μας;
Και πριν ακουστούν φωνούλες διαμαρτυρίας (που θ’ ακουστούν, είμαι βέβαιη) πως αυτό που έκανε ο ασεβής νέος δείχνει πως η κοινωνία, οι θεσμοί, «η πατρίς, η θρησκεία, η οικογένεια» κι ο Θεός ξέρει τι άλλο, πάνε κατά διαόλου, να συμφωνήσω πως πράγματι έτσι έχουν τα πράγματα.
Όλα σήμερα φαίνεται να πηγαίνουν κατά διαόλου!
Τα παιδιά όμως είναι ίσως τα μόνα που δε φταίνε για τούτη την κατάντια.