τι είναι η πατρίδα μας; μην είν' οι κάμποι;
μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά;
μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει;
μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά;
μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι
και κάθε χώρα της με τα χωριά;
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει,
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά;
μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί;
όλα πατρίδα μας! κι αυτά κι εκείνα,
και κάτι που 'χουμε μες την καρδιά
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα
και κράζει μέσα μας: εμπρός παιδιά!
