γιατρέ, έλα, ήρθε η ταμπέλα σου!
έλα να πεις άμα σ' αρέσει.
έλα, ξύπνα λέμε!
ξύπνα, έχεις εφημερία
α μου φαίνεται κακή αρχή κάναμε...
Αγαπητοί αναγνώστες,
δε φταίω εγώ αν σας φάνηκαν παράξενα τα αμέσως προηγούμενα.
Ξέρετε τι φταίει; Φταίει που στα blogs η ανάγνωση γίνεται ανάποδα, δηλαδή από το τέλος προς την αρχή. Αν λοιπόν δεν έχετε διαβάσει τις πρόσφατες αναρτήσεις "μη με λες Χάρη", "την τρέλα μου!" και "σ' αρέσει ή όχι, ο τύπος είναι rock!" (και ειδικότερα τα σχόλια σ' αυτές), προφανώς θεωρείτε τώρα πως γράφω ασυναρτησίες.
Σας βεβαιώ, δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Για να σας βάλω γρήγορα στο κλίμα, ο Πέτρου Παν. από μικρός ήθελε να γίνει γιατρός, αλλά δεν τα κατάφερε. Ως ενήλικος ζει στη σκιά του αδερφού του, ενός πετυχημένου νευρολόγου και συστήνεται στο διαδίκτυο ως γιατρός. Κατανοώντας το δράμα του, του προτείναμε να εγκαταστήσει το ιατρείο του σ' αυτό εδώ το blog κι εκείνος δέχτηκε. Απλά πράγματα.
εεε... βρέθηκα τυχαία μόλις τώρα σ' αυτή τη σχεδόν ξεχασμένη ανάρτηση. κι επειδή τον φίλο μου τον Παναγιώτη πολύ καιρό τώρα τον μουρλαίνω στο πείραγμα, ας αποκαταστήσω την αλήθεια... σχεδόν ένα χρόνο μετά βέβαια, δεν πειράζει. λοιπόν ο Παναγιώτης είναι πράγματι αδερφός νευρολόγου. ο ίδιος είναι οδοντίατρος. επίσης έχει χιούμορ (γι αυτό και μ' ανέχεται) κι από τα δύο αδέρφια... είναι με διαφορά ο πιο γοητευτικός. για τα κορίτσια επίσης να πω πως... είναι και ελεύθερος ;)
>>>>>>>>>>>>
