 |
όσο ανάμεσά μας υπάρχουν ακόμα χαμογελαστοί νεολαίοι, πάει να πει... ok, αντέχουμε! |
Τώρα τελευταία πως γίνεται, πως ταιριάζει, πως κουμπώνει, πως έρχεται... όλο πάνω σε νέους ανθρώπους με βαθιά πίστη στη χριστιανοσύνη πάω και πέφτω! Όταν ήμουν εγώ νέα η χριστιανική πίστη ήταν σχεδόν taboo, αναμεταξύ της πιτσιρικαρίας. Αν έλεγες στους φίλους σου πως θα πήγαινες εκκλησία είχες σοβαρές πιθανότητες να φας ντομάτες! Όχι πως το σκεφτόσουν κάτι τέτοιο δηλαδή, έτσι παράδειγμα δίνω. Άλλοι καιροί τότε. Φαίνεται οι εποχές σήμερα είναι τόσο απάνθρωπες που επιβάλλουν την επιστροφή της πίστης στο Θεό. Δεν έχω άλλη εξήγηση για το φαινόμενο που παρατηρώ τώρα τελευταία.
Αυτά όλα τα ’πα για να καταλήξω στους Streetlights. Τι είναι αυτό; Αυτό είναι μία ιδέα-συμφωνία που έκαναν τρεις φίλοι στις αρχές του προηγούμενου έτους. Οι νεαροί εκείνο το κρύο χειμωνιάτικο βράδυ έκατσαν στα Mc Donald’s στο Σύνταγμα. Εκεί έφαγαν και έπιασαν την κουβέντα. Μίλησαν για τη δύναμη που αντλούσαν από το Χριστό, μίλησαν για τέχνη, είπαν διάφορα και πολλά και στο τέλος αποφάσισαν να φτιάξουν μια ομάδα. Το οποίο και εγέννετο. Έκτοτε, υπάρχουν oι Streetlights, μια σπονδυλωτή, πολυπληθής ομάδα τέχνης και ελεύθερης έκφρασης που καταπιάνεται με διάφορα δρώμενα.
Video, μουσική, ραδιόφωνο, ηθοποιία και χορός, είναι κάποια μόνο από τα πεδία στα οποία οι Streetlights δραστηριοποιούνται.
Όλα καλά, όλα ανθηρά!
Υπάρχουν όμως δύο περίεργα σημεία στην υπόθεση αυτή.
Το πρώτο είναι πως το blog των Streetlights που εκτελεί χρέη ιστοσελίδας είναι γραμμένο (καλογραμμένο για την ακρίβεια) εξ’ ολοκλήρου στα αγγλικά και αδυνατώ να καταλάβω το λόγο. Προφανώς, οι αλλοδαποί συμμετέχοντες δε θα είναι τόσοι πολλοί. Άρα, ή που η αγγλική επιλέχθηκε για λόγους «θεαθήναι», κοινώς για «να πουλήσουν μούρη» οι πιτσιρικάδες, ή που υπάρχει κάποια διαφορετική, άγνωστη σε μένα εξήγηση.
Το δεύτερο και ακόμα πιο περίεργο είναι πως στο λίγο που έψαξα στο διαδίκτυο δε βρήκα πουθενά έναν τρόπο επικοινωνίας με την ομάδα. Μέσω του blog τους οι Streetlights προσκαλούν σε διάφορα σημεία νέους που ενδεχομένως να θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτά που η ομάδα κάνει και μάλιστα σε κάποια video τους ζητούν από το κοινό οικονομική στήριξη, χωρίς όμως να υπάρχει κάπου ούτε διεύθυνσή τους, ούτε τηλέφωνο, ούτε e-mail επικοινωνίας. Δύο είναι τα τινά. Ή που η προσπάθεια ναυάγησε και οι Streetlights πάνω στο ξεκίνημά τους για κάποιο λόγο κατέβασαν ρολά, ή που υπάρχει άλλη σκοπιμότητα, την οποία εγώ φυσικά αγνοώ.
Ανεξάρτητα πάντως απ’ οτιδήποτε άλλο, επειδή είδα κάμποσα βιντεάκια των Streetlights στο youtube… οι τύποι δείχνουν να περνάνε καλά και να γουστάρουν. Και σ’ αυτές τις ηλικίες το να περνάς καλά δεν είναι πολυτέλεια, όπως συμβαίνει αργότερα. Αντίθετα, όταν είσαι πιτσιρίς είναι υποχρέωσή σου απέναντι στον εαυτό σου το να περνάς καλά. Γιατί μετά, έρχονται κάτι άλλα χρόνια… o Θεός να βάλει το χέρι του!
Το video που ακολουθεί είναι από ένα party που έκαναν τα παιδιά
με φόντο έναν μεγάλο βιτρώ σταυρό
(που δε μοιάζει και πολύ mainstream ορθόδοξος, αλλά who cares?)
