 |
| thanx Antonis, we appreciate it! |
Τι ωραία είναι όταν έχεις τα κέφια σου που είναι άνοιξη και που γύρω σου υπάρχουν υπέροχες φάτσες... Δε σου φαίνονται τότε όλα όμορφα, ή εν πάση περιπτώσει ομορφότερα απ’ ότι πράγματι είναι;
Γύρισα πριν λίγο από μια πλούσια μέρα με πολύ ήλιο και ακόμα πιο πολλά χαμόγελα κι άνοιξα να δω τα e-mail μου, ως συνήθως. Ένα απ’ όλα ήταν από το μουσείο Μπενάκη. Η διεύθυνσή μου υπάρχει χρόνια τώρα στη λίστα του μουσείου και κάθε τόσο λαμβάνω ειδοποιήσεις για τα νέα του δρώμενα. Το σημερινό μήνυμα είχε τίτλο «Έρχομαι από την Ακτή Ελεφαντοστού...». Μιας και ήδη χαμογελούσα, χαμογέλασα ακόμα περισσότερο και βέβαια το άνοιξα.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 14 Μαΐου και είναι η παρουσίαση από τον Ιταλό συλλέκτη Bruno Finocchiaro της συλλογής του με έργα αφρικανικής τέχνης.
Το πρώτο που σκέφτηκα διαβάζοντας αυτή την πρόσκληση ήταν η γνωστή παροιμία «εδώ καράβια χάνονται...». Αμέσως μετά σκέφτηκα μια άλλη παροιμία, αυτή που λέει «από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα». Τέλος, σκάρωσα τον ακόλουθο πρόχειρο ορισμό: «συλλέκτης = ένας που τα ’χει όλα λυμένα, βαριέται, μαζεύει άχρηστα πράγματα κι έπειτα μαζεύει κι άλλους που βαριούνται και τους λέει πως τα μάζεψε».
Το άλλο Σάββατο λοιπόν ο ευκατάστατος Bruno θα μιλήσει ενώπιον άλλων -κυρίως ευκατάστατων- κυριών και κυρίων, σε ένα χώρο δημιουργημένο από έναν επίσης ευκατάστατο άντρα σχετικά με το πως συνέλεξε τα αποκτήματά του κατά την 30ετή παραμονή του στην Ακτή του Ελεφαντοστού. Κι αυτό σε μια Ελλάδα που καταρρέει οικονομικά και ηθικά. Αν μη τι άλλο, θα ’χει πλάκα να βρεθεί κανείς εκεί!
Για να μην εξαχθεί λάθος συμπέρασμα και για να μη λέω κι εγώ σαχλαμάρες, το Μπενάκη προσωπικά μου ’χει χαρίσει υπέροχες στιγμές! Τι να πρωτοθυμηθώ; τις μικρές συναυλίες που ’χω απολαύσει στους διάσπαρτους χώρους του; τις αξιόλογες παροδικές εκθέσεις που έχω θαυμάσει εκεί, πλάι στα μόνιμα εκθέματα; μια μελέτη που εκπόνησα παλαιότερα σ’ ένα από τα πιο φιλόξενα & όμορφα μουσεία μας, αυτό της Ισλαμικής Τέχνης; τις φορές που έχω αράξει για καφέ με αγαπημένα πρόσωπα στην ταράτσα της Κουμπάρη; Για τι απ’ όλα να γράψω, ποια στιγμή να ξεχωρίσω;
Δόξα το Θεό, υπάρχουν μερικοί φωτισμένοι πλούσιοι, όπως ο «Τρελαντώνης», ο Αντώνης Μπενάκης δηλαδή, ο αδελφός της «Πουλουδιάς», της μεγάλης Πηνελόπης Δέλτα. Χάρη σ’ αυτόν τον πλούσιο σε χρήμα, γνώση και ψυχή Αιγυπτιώτη και τους ομοίους του χαιρόμαστε σήμερα εμείς οι πληβείοι αυτό που με μια λέξη λέγεται «πολιτισμός». Και που όταν τίθεται ζήτημα επιβίωσης, αναγκαστικά ως προτεραιότητα παραγκωνίζεται. Ο Θεός λοιπόν να έχει καλά τους χρήσιμους πλούσιους (για τους άλλους δε μας νοιάζει διόλου) γιατί αλλιώς φίλοι μου καλοί... θα μας πάρει όλους ο διάολος!
Περισσότερες πληροφορίες για την εκδήλωση του Σαββάτου υπάρχουν στη σελίδα του μουσείου Μπενάκη
