 |
| Κική Δημουλά, Αθηναία πολυβραβευμένη ποιήτρια & ακαδημαϊκός (1931-...) |
«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως
Ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να ΄ναι το τελευταίο.»
Αλλά και τελευταίο
ακόμα πιο φιλί θα λέγεται
όσο καιρό τουλάχιστον
θα το τραβολογάνε
η μνήμη από τη μια μεριά
η λήθη από την άλλη
η καθεμιά δικό της θεωρώντας το
ώσπου ο δίκαιος Σολομών
για να φανεί ποιανής δικό της είναι
στη μέση θ’ απειλήσει να το κόψει
μισό να πάρει η μια μισό η άλλη
κι όποια απ’ τις δυο κάθε φορά
-ποτέ δεν είναι η ίδια-
ουρλιάξει μη.
Κάθε φιλί
Αποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο
να ΄ναι το τελευταίο.
Διαρκές είναι μόνο
Εκείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη.
Σοφές, ειρηνικά το νέμονται
η αναμονή και η παραίτηση
άνθη αντίπαλα οι δυο τους
σε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο
κενοτάφιο στολίζουν.
από τη συλλογή "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως", εκδόσεις Ίκαρος
