«Τα καθεστώτα που θριαμβεύουν
πάνω στα ερείπια μιας συστηματικά χλευαζόμενης νομιμότητας, δεν την διαθέτουν
και τα ίδια, με τη σειρά τους, όταν την έχουν ανάγκη. Έχουν καταστρέψει την
πραγματική υπερβατικότητα του νόμου σε σχέση με τα άτομα που συνιστούν την
πραγματική κοινωνία. Όταν δεν υπάρχει πλέον αυτή η υπερβατικότητα για να
εξασφαλίζει το κύρος και τη συνέχεια των δικαστικών θεσμών, όταν δεν υπάρχει πλέον
μία άτρωτη αρχή στις ανταγωνιστικές φιλοδοξίες, στις μεταβολές της Ιστορίας,
στη διαφθορά ή τη μετριότητα των αντιπροσώπων της, κάτι πολύτιμο και τεράστιο έχει
χαθεί. Ή δεν υπάρχει πλέον καθόλου κοινή αλήθεια ή, για να επιβάλλεις μία, πρέπει
να την ζήσεις μέχρι τέλους και, στην ανάγκη, να πεθάνεις γι’ αυτή, αν είσαι έτοιμος
να σκοτωθείς για χάρη της. Πρέπει να γίνεις ένα μαζί της, να την ενσαρκώσεις.»
