φεύγοντας χθες από μια συνάντηση, σ’ ένα γραφείο
πίσω από το Χίλτον,
ύψωσα τυχαία τα μάτια σε τούτο το μπαλκόνι.
και πολύ μ’ άρεσε!
μ' ένα δεντράκι μόνο, μια πανάρχαιη ελιά.
με τραπεζοκαθίσματα μιας άλλης εποχής
και το μαγιάτικο στεφάνι του πλεγμένο από αμάραντο
γι αυτό κι ακόμα ολάνθιστο, αν και μεσοκαλόκαιρο.
μπράβο στα χέρια που φρόντισαν
να του κρεμάσουν και μια μωβ κορδέλα, γνήσια κορδέλα, από ύφασμα.
ομόρφυναν την πόλη!
