31.7.13
30.7.13
οι άλλες κεντούσανε την προίκα τους...
29.7.13
28.7.13
27.7.13
25.7.13
La καταστασιόν
«Τα καθεστώτα που θριαμβεύουν
πάνω στα ερείπια μιας συστηματικά χλευαζόμενης νομιμότητας, δεν την διαθέτουν
και τα ίδια, με τη σειρά τους, όταν την έχουν ανάγκη. Έχουν καταστρέψει την
πραγματική υπερβατικότητα του νόμου σε σχέση με τα άτομα που συνιστούν την
πραγματική κοινωνία. Όταν δεν υπάρχει πλέον αυτή η υπερβατικότητα για να
εξασφαλίζει το κύρος και τη συνέχεια των δικαστικών θεσμών, όταν δεν υπάρχει πλέον
μία άτρωτη αρχή στις ανταγωνιστικές φιλοδοξίες, στις μεταβολές της Ιστορίας,
στη διαφθορά ή τη μετριότητα των αντιπροσώπων της, κάτι πολύτιμο και τεράστιο έχει
χαθεί. Ή δεν υπάρχει πλέον καθόλου κοινή αλήθεια ή, για να επιβάλλεις μία, πρέπει
να την ζήσεις μέχρι τέλους και, στην ανάγκη, να πεθάνεις γι’ αυτή, αν είσαι έτοιμος
να σκοτωθείς για χάρη της. Πρέπει να γίνεις ένα μαζί της, να την ενσαρκώσεις.»
Girard René, Η αρχαία οδός των ασεβών, εκδ. Εξάντας, 1991 - σελ. 157
έι, φραπεδιέρος!
Τα ανθρώπινα όντα
εντάσσονται σε τέσσερις βασικές κατηγορίες: στους ανήμπορους, στους ευφυείς, στους
κακοποιούς και στους ηλίθιους. - σελ. 43
Τα ηλίθια άτομα, φυσιολογικά παρουσιάζουν μία
ισχυρή προδιάθεση για απόλυτη συνέπεια σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας. - σελ. 49
Το ερώτημα που
συχνά εγείρουν οι λογικοί άνθρωποι, είναι πως και γιατί τα ηλίθια άτομα καταφέρνουν
να καταλάβουν υπεύθυνες θέσεις εξουσίας. - σελ. 58
Ο ηλίθιος άνθρωπος
είναι το πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπου. Ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος
από τον κακοποιό. - σελ. 76
Carlo M. Cipolla
«οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας»
εκδ. Κέδρος – 11η χιλιάδα, 2011
24.7.13
άχνα!
Χρειαζόμαστε επειγόντως όρια.
Όρια ζωής αλλά και όρια
θανάτου.
Όρια νόμου αλλά και όρια
παρανομίας.
Όρια εκφραστικής/συμβολικής βίας αλλά και όρια εγκληματικής βίας.
Ο φαύλος κύκλος της συνεχούς
(αντ)εκδίκησης δε θα κλείσει ποτέ αν δεν ορίσουμε και δεν περιορίσουμε. Εκτός
πια αν φοβόμαστε λιγότερο τη βία του άλλου (ή τη δική μας) από την εμπιστοσύνη
στον άλλο (ή τον εαυτό μας).
Γιάννης
Πανούσης
«Ένοχοι
& ενοχές»
εκδ. Αντ.
Ν. Σάκκουλα - 3η έκδοση, 2010
σελ. 299
23.7.13
χιούμορ, το σωτήριο!
Κάποιος χρήστης του twitter, φαίνεται πως είχε τη φαεινή ιδέα να διακωμωδήσει το δράμα μας (εξαιτίας της
οικονομικής κρίσης δηλαδή, όχι το δράμα μας γενικώς) κι έτσι με το hashtag #fraseis_pou_xanontai όποιος θέλει προσθέτει στη δημοφιλή πλατφόρμα κι από μία φράση που πλέον δε θα ακούγεται σ’ αυτόν
τον τόπο, άλλη δυστυχώς, άλλη ευτυχώς.
Οι πρώτες εξ’ αυτών των υπό εξαφάνιση φράσεων είναι:
Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενώ-με-νο
δυ-να-τό!!!
Ο Συνασπισμός θα δώσει μάχη
για να μπει στη Βουλή!
Μην ανησυχείς ξέρω έναν
γραμματέα του Τσοχατζόπουλου. Θα το κανονίσει αυτός…
Σιγά ρε μαλάκα, σε λίγο θα μας
πεις πως Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα συγκυβερνήσουν!
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ: τα δύο μεγάλα
κόμματα
Γίνε δάσκαλος να βολευτείς
«Ένα κιλό κρέας, παρακαλώ» . «Είναι
ενάμιση, να το αφήσω;». «Ε ναι, άστο».
Μπες στο δημόσιο, μήνας
μπαίνει, μήνας βγαίνει, θα πέφτει ο μισθός.
Άντε αγόρι μου, να μπεις στο
δημόσιο να εξασφαλιστείς κι εσύ!
Σήμερα κερνάω εγώ!
Δε χρωστάω πουθενά, τα ’χω όλα
πληρωμένα!
Φίλε μου, να αγοράσεις ομόλογα
του Ελληνικού Δημοσίου. Εγγύηση!
Δε μπορώ ρε ’συ, δουλεύω αύριο.
Εδώ μωρέ, βλέπω ένα
ντοκιμαντέρ στην ΕΡΤ…
πηγή:
iefimerida.gr
22.7.13
ο λόγος
«η ηδονή
κι ο οργασμός βρίσκονται στον συνδυασμό του συμφέροντος και του φθόνου»
Γιάγκος
Μικελλίδης,14.12.2003
19.7.13
18.7.13
σε μια παράλληλο της Χατζηγιάννη Μέξη
φεύγοντας χθες από μια συνάντηση, σ’ ένα γραφείο
πίσω από το Χίλτον,
ύψωσα τυχαία τα μάτια σε τούτο το μπαλκόνι.
και πολύ μ’ άρεσε!
μ' ένα δεντράκι μόνο, μια πανάρχαιη ελιά.
με τραπεζοκαθίσματα μιας άλλης εποχής
και το μαγιάτικο στεφάνι του πλεγμένο από αμάραντο
γι αυτό κι ακόμα ολάνθιστο, αν και μεσοκαλόκαιρο.
μπράβο στα χέρια που φρόντισαν
να του κρεμάσουν και μια μωβ κορδέλα, γνήσια κορδέλα, από ύφασμα.
ομόρφυναν την πόλη!
14.7.13
13.7.13
11.7.13
10.7.13
9.7.13
8.7.13
οι βυθοί της Yellena
Το όνομά της Yellena James. Σπούδασε
ζωγραφική και γραφιστική στο πανεπιστήμιο της Φλόριντα. Είναι 36 ετών και δημιουργεί
κυρίως με ακρυλικά, μαρκαδόρους και μελάνι. Τα έργα της είναι όλα ονειρικά. Ίσως
γιατί γεννήθηκε και μεγάλωσε σε μια πολύ πονεμένη πρωτεύουσα, το Σαράγεβο. Μπορεί
όταν βρέθηκε πια στην Αμερική και ξεκίναγε να ζωγραφίζει, να ήταν αυτός ο τρόπος
της για να δραπετεύει απ’ την οδυνηρή πραγματικότητα που άφησε πίσω.
Μπορεί όμως απλώς και μόνο
αυτό να της αρέσει. Δεν ξέρω περισσότερα να πω. Όπως και να ’χει, νομίζω πως είναι
ιδιαίτερη καλλιτέχνης. Προσωπικά, βρίσκω πως ισορροπεί σωστά ανάμεσα στην παιδικότητα
και την επιτήδευση. Σε μένα, τα έργα της επιδρούν παράξενα, με χαλαρώνουν και
ταυτόχρονα με κάνουν να σκέφτομαι γρήγορα. Πιθανώς γιατί είμαστε κοντά στην
ηλικία κι είμαστε και οι δύο γυναίκες.
6.7.13
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)