δυο πράματα είναι
που ούτε ξέρω πόσα χρόνια λέω «φέτος θα το κάνω!»
κι όλο κάτι άλλο γίνεται κι
ακόμα είμαι στο «θα...».
το ένα είναι να βρεθώ στην Κοζάνη τέτοια εποχή,
να χαζέψω
το «χρυσάφι της ελληνικής γης».
έτσι λένε διεθνώς το εξαιρετικής ποιότητας σαφράν
που παράγουν αυτά τα χώματα.
τα κροκάκια είναι πανέτοιμα τώρα κι είναι εκατομμύρια!
και πριν γίνουν χαρά στον ουρανίσκο,
δίνουν για λίγες μέρες κάθε φθινόπωρο
χαρά στα
μάτια όσων τύχουν στα μέρη εκείνα.
αν σας παίρνει για μια βόλτα κατά τα Κροκοχώρια
δε νομίζω πως θα το μετανιώσετε.
εγώ, πρώτα ο Θεός, θ’ ανέβω του χρόνου...
