Εξαιτίας της σημερινής
σχετικής αναφοράς του Δημήτρη Γαλάνη στο ΒΗΜΑ, με τίτλο «η Χρυσή Αυγή “έφαγε πόρτα”
από το facebook», έχει στηθεί
ένα πανυγηράκι στο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο. Διάφοροι δημοκράτες το καταευχαριστήθηκαν
που τα στελέχη του ακροδεξιού κόμματος αποκλείστηκαν από τη διάσημη ιστοσελίδα
και τα προφίλ τους «κατέβηκαν» μετά τις διαμαρτυρίες χιλιάδων Ελλήνων.
Εκ πρώτης όψεως, όποιος
αντιτίθεται στις φασίζουσες συμπεριφορές έχει κάθε λόγο να χαίρεται με την τροπή
που πήραν τα πράγματα. Αν το σκεφτούμε πιο ψύχραιμα όμως, η λογοκρισία, πάσης φύσεως
λογοκρισία, είναι ένα από τα κύρια εργαλεία του φασισμού. Και το να υιοθετείται
αποσπασματικά έστω αυτή η πρακτική στο όνομα της Δημοκρατίας, ακόμα δηλαδή κι όταν
εφαρμόζεται σε βάρος υπονομευτών του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι απλώς
απαράδεκτο!
Καταλαβαίνω βεβαίως
πως ο κόσμος που βομβάρδισε τους διαχειριστές του facebook με αλλεπάλληλες αναφορές εναντίον
των χρυσαυγιτών βουλευτών, αισθανόταν πως δεν είχε άλλο τρόπο να αντιδράσει. Ας
μου επιτραπεί όμως να παρατηρήσω πως όλοι αυτοί που επεδίωξαν και πέτυχαν την
αποβολή του νεοφασιστικού κινήματος απ’ τη διαδικτυακή πλατφόρμα, δεν έπραξαν
το σωστό.
Το κίνητρό τους δεν
είναι λιγότερο αγνό απ’ όλων των υπολοίπων που προασπιζόμαστε τις ιδέες μας,
πολιτικές και άλλες. Ο τρόπος όμως ήταν λάθος και το αποτέλεσμα ακόμα πιο λάθος.
Το «επιτέλους, ξεβρώμισε ο τόπος!» αναφορικά με το γεγονός, είναι τρομακτικό όταν
γράφεται από σκεπτόμενους, μορφωμένους, νέους ανθρώπους. Κανένας τόπος δεν ξεβρώμισε!
Απλώς απομακρύνθηκε το «πρόβλημα» απ’ το οπτικό πεδίο όσων ενοχλούνταν με την
παρουσία της Χρυσής Αυγής κι έτσι τώρα απολαμβάνουν την ψευδαίσθηση πως πρόβλημα
πλέον δεν υπάρχει, μιας και οι ίδιοι δεν το βλέπουν άλλο.
Το συμπέρασμα των
χαρούμενων που σήμερα ευτυχούν εθελοτυφλώντας με την υποτιθέμενη «νίκη» τους στο
facebook, έχει κοινή ρίζα με
εκείνο όσων εντοπίζουν το πρόβλημα της χώρας εντός της Βουλής και μόνο. Η Βουλή
-το έχω κατ’ επανάληψη γράψει- είναι η Βουλή των Ελλήνων, είναι εμείς. Δεν είναι
ξένο σώμα. Δεν είναι αυτοί κι εμείς. Είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς εκπροσωπούμαστε
εκεί μέσα, εμείς ψηφίσαμε τους βουλευτές μας, εμείς τους επιτρέπουμε να είναι
αυτοί που είναι, εμείς τους θέλουμε τέτοιους κι όχι καλύτερους.
Ο φασισμός συμφωνώ
και θα επιμένω μέχρι να μη χρειάζεται πια, πως πρέπει να ξεριζωθεί! Όχι όμως να
διωχτεί από το facebook για να συνεχίσει κάπου αλλού τις δράσεις του. Να ξεριζωθεί απ’ τις ψυχές
και τα μυαλά των Ελλήνων ψηφοφόρων. Εκεί είναι το πρόβλημα, πουθενά αλλού. Μιλώντας
ο ένας με τον άλλο άρα, ή γράφοντας, με όποιο τρόπο διαθέτει καθένας και όση δύναμη,
θα πρέπει να στηρίξουμε τη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχουν
μαγικές λύσεις. Και βέβαια ένας γνήσιος δημοκράτης δεν καταδέχεται να γίνει φασίστας
ούτε για ένα λεπτό.
Οι δημοκρατικές
διαδικασίες, ο Λόγος δηλαδή και όχι το φίμωμα που ανήκει στη φασιστική ιδεολογία
και ταιριάζει μονάχα σ’ αυτή, οπωσδήποτε δε δίνει το ίδιο γρήγορα αποτελέσματα.
Θέλει κάμποσο κόπο παραπάνω, απ’ το πάτημα του κουμπιού «αναφορά ως προσβλητικό
περιεχόμενο». Με εύκολες λύσεις όμως, δεν προστατεύεται η Δημοκρατία. Η
φαινομενική σημερινή νίκη, μας έφερε πιο κοντά στην τελική ήττα, έτσι νιώθω εγώ.
Τη Δημοκρατία σήμερα, όσοι πιστεύουμε σ’ αυτή, καλούμαστε να τη διεκδικήσουμε
εκ νέου. Σιγά-σιγά και μόνο έτσι μπορεί να σωθεί το πολίτευμα. Για να μπορέσουμε
κάποια ώρα να περηφανευόμαστε πως μοχθήσαμε και κερδίσαμε μια Δημοκρατία αληθινή,
τη Δημοκρατία που μας άξιζε και τίποτα λιγότερο.
