μικρή, είχα τρέλα να κάθομαι και να τη χαϊδεύω
κι αυτή ν' αλλάζει χρώματα κάτω απ' το χέρι μου...
κι έκανε κάμποσες αλλαγές: από μπλε γινόταν μωβ, μετά πράσινο, κίτρινο...
ακόμα και σβηστή όμως, ήτανε προχώ!
30.11.12
29.11.12
25.11.12
φιλιά εις τα παιδιά...
Άλλη μια Κυριακή πρωί που βρήκαμε καταφύγιο
στου Μπενάκη, στην Πειραιώς. Βρεθήκαμε στο αμφιθέατρο του δεύτερου ορόφου, όπως
είχαμε από μέρες συμφωνήσει με μια φίλη. Να πάμε δηλαδή μαζί, να δούμε σε ειδική
προβολή το ντοκιμαντέρ του Βασίλη Λουλέ, “φιλιά εις τα παιδιά”. Όπως συνήθως
συμβαίνει με τις αξιόλογες εγχώριες δημιουργίες του είδους, είναι κι αυτή μια
συμπαραγωγή της ΕΡΤ και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου.
Η ταινία έχει μέχρι στιγμής αποσπάσει οκτώ διεθνή βραβεία. Στοιχηματίζω όμως
πως στην πορεία οι διακρίσεις της θα αυξηθούν. Όχι τόσο για την αρτιότητα και
την υψηλή καλλιτεχνική της αξία, όσο για το θέμα της και κυρίως για τον τρόπο
που αυτό προσεγγίζεται. Το φιλμ μιλάει για τα κρυμμένα παιδιά στην Ελλάδα της Κατοχής
και μιλάει «ζωντανά», μέσα απ’ τα στόματα πέντε εξ’ αυτών που κατόρθωσαν τότε να
επιβιώσουν.
Ξεκινώντας από τα τεκμήρια του Εβραϊκού Μουσείου, ο σκηνοθέτης δίνει τον λόγο
εναλλάξ στη Ροζίνα
Ασσέρ-Πάρδο, την Ευτυχία Νάχμαν-Ναχμία, τη Σέλλυ Κούνιο-Κοέν, τον Σήφη Βεντούρα
και τον Μάριο Σούση. Χαρισματικοί αφηγητές όλοι τους, απόλυτα ανθρώπινοι, πολύ
πληγωμένοι και ταυτόχρονα απίστευτα τρυφεροί! Άλλωστε είναι παιδιά μιας εποχής
που η αθωότητα δεν ήταν ακόμα, όπως σήμερα, σπάνια.
Με τις διηγήσεις των
προσωπικών τους βιωμάτων, οι πέντε διασωθέντες, κινηματογραφημένοι πολύ κομψά, συγκινούν
βαθιά αυτόν που τους βλέπει να μιλούν. Οι ιστορίες τους καλύπτουν λίγο-πολύ τις
ιστορίες των ελάχιστων εκείνων εβραιόπουλων απ’ όλη την Ελλάδα, που είχαν την τύχη
να σωθούν, χάρις στην αυτοθυσία των Ελλήνων που τα έκρυψαν στα σπίτια τους ή που
τα παρουσίασαν ως δικά τους παιδιά.
Κι όταν πια το έγκλημα σταμάτησε και ξαναγύρισαν στις κανονικές ζωές τους, και
οι πέντε ανακάλυψαν ακριβώς το ίδιο, πως η ζωή δεν ήταν πια κανονική. Όλοι τους
είχαν χάσει στη γενοκτονία πολλούς απ’ τους ανθρώπους τους. Φίλους, συγγενείς, άλλοι
γονείς ή αδέρφια. Η Σέλλυ θυμάται πως απ’ τις πενήντα πέντε χιλιάδες Εβραίων
στη Σαλονίκη, επέζησαν μονάχα εβδομήντα άνθρωποι.
Τα πιτσιρίκια αυτά μεγάλωσαν με πόνο, με αμέτρητα τραύματα, ακόμα και με
την ενοχή πως τα ίδια σώθηκαν ενώ τόσοι άλλοι δολοφονήθηκαν. Έγιναν όμως όμορφοι
άνθρωποι, με φανερό ήθος και καλλιέργεια. Κανείς τους δε μιλάει για μίσος. Ούτε
το νιώθει, αλλά το κρύβει. Ο φακός ενός άξιου ντοκιμαντερίστα αποκαλύπτει αμέσως τις τυχόν υποκρισίες.
Η Ροζίνα είπε μια ωραία κουβέντα: «Όχι, δεν τους μισώ. Μισώ όμως εκείνους που μετά
απ’ όλα αυτά θέλουν να κάνουνε τα ίδια!».
Μετά την πρωτοχρονιά το «φιλιά εις τα παιδιά» θα προβληθεί πια στις κινηματογραφικές
αίθουσες. Εκείνοι άρα που δεν ήταν σήμερα γύρω μας βουρκωμένοι, θα έχουν μια δεύτερη
ευκαιρία να τιμήσουν με την παρουσία τους αυτό το μοναδικό κινηματογραφικό ντοκουμέντο,
ή πιο σωστά, να τιμήσουν τη μνήμη όσων υπέφεραν και όσων θανατώθηκαν στη διάρκεια
του β’ παγκοσμίου πολέμου, απ’ τον φασισμό. Το τέρας που νομίζαμε νεκρό, και
που με τρόμο διαπιστώνουμε πως και πάλι ετοιμάζεται τώρα να σταθεί στα πόδια
του.
Το «φιλιά εις τα παιδιά» πάντως, δεν υπενθυμίζει μόνο τη φρίκη του ολοκαυτώματος. Αξίζει
να το δει κανείς, κυρίως γιατί επί δύο ώρες η ταινία εξηγεί ξανά και ξανά, με πάμπολλους
διαφορετικούς τρόπους, πως το μόνο αντίδοτο στη βαναυσότητα είναι η καλοσύνη. Όσο
για τον τίτλο, μ’ αυτή τη φράση έκλεισε το βιαστικό σημείωμα που έγραψε ο πατέρας
του Μάριου, πριν επιβιβαστεί στο τραίνο εκείνο που δεν είχε γυρισμό.
24.11.12
τα ωραιότερα καραμελάκια ever!
πάρε για σένα,
για τη μαμά σου,
για τα πιτσιρίκια σου,
τους μαθητές,
τα εγγονάκια,
τα βαφτιστήρια,
τους συναδέλφους,
τους κολλητούς,
τον γείτονα με τον οποίο είστε μαλωμένοι...
αυτό το κουτάκι κουβαλάει το μήνυμα!
;)
ματάρες!
το project: Σεπτέμβριος 2006 - Μάιος 2012
το concept: μία φωτογραφία κάθε μέρα
το μυστικό: η performer σε αναγκάζει να την κοιτάς στα μάτια
το αποτέλεσμα: απολαύστε το...
το concept: μία φωτογραφία κάθε μέρα
το μυστικό: η performer σε αναγκάζει να την κοιτάς στα μάτια
το αποτέλεσμα: απολαύστε το...
23.11.12
16.11.12
13.11.12
12.11.12
"να φύγετε, να πάτε αλλού!"
Εξαιτίας της σημερινής
σχετικής αναφοράς του Δημήτρη Γαλάνη στο ΒΗΜΑ, με τίτλο «η Χρυσή Αυγή “έφαγε πόρτα”
από το facebook», έχει στηθεί
ένα πανυγηράκι στο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο. Διάφοροι δημοκράτες το καταευχαριστήθηκαν
που τα στελέχη του ακροδεξιού κόμματος αποκλείστηκαν από τη διάσημη ιστοσελίδα
και τα προφίλ τους «κατέβηκαν» μετά τις διαμαρτυρίες χιλιάδων Ελλήνων.
Εκ πρώτης όψεως, όποιος
αντιτίθεται στις φασίζουσες συμπεριφορές έχει κάθε λόγο να χαίρεται με την τροπή
που πήραν τα πράγματα. Αν το σκεφτούμε πιο ψύχραιμα όμως, η λογοκρισία, πάσης φύσεως
λογοκρισία, είναι ένα από τα κύρια εργαλεία του φασισμού. Και το να υιοθετείται
αποσπασματικά έστω αυτή η πρακτική στο όνομα της Δημοκρατίας, ακόμα δηλαδή κι όταν
εφαρμόζεται σε βάρος υπονομευτών του δημοκρατικού πολιτεύματος, είναι απλώς
απαράδεκτο!
Καταλαβαίνω βεβαίως
πως ο κόσμος που βομβάρδισε τους διαχειριστές του facebook με αλλεπάλληλες αναφορές εναντίον
των χρυσαυγιτών βουλευτών, αισθανόταν πως δεν είχε άλλο τρόπο να αντιδράσει. Ας
μου επιτραπεί όμως να παρατηρήσω πως όλοι αυτοί που επεδίωξαν και πέτυχαν την
αποβολή του νεοφασιστικού κινήματος απ’ τη διαδικτυακή πλατφόρμα, δεν έπραξαν
το σωστό.
Το κίνητρό τους δεν
είναι λιγότερο αγνό απ’ όλων των υπολοίπων που προασπιζόμαστε τις ιδέες μας,
πολιτικές και άλλες. Ο τρόπος όμως ήταν λάθος και το αποτέλεσμα ακόμα πιο λάθος.
Το «επιτέλους, ξεβρώμισε ο τόπος!» αναφορικά με το γεγονός, είναι τρομακτικό όταν
γράφεται από σκεπτόμενους, μορφωμένους, νέους ανθρώπους. Κανένας τόπος δεν ξεβρώμισε!
Απλώς απομακρύνθηκε το «πρόβλημα» απ’ το οπτικό πεδίο όσων ενοχλούνταν με την
παρουσία της Χρυσής Αυγής κι έτσι τώρα απολαμβάνουν την ψευδαίσθηση πως πρόβλημα
πλέον δεν υπάρχει, μιας και οι ίδιοι δεν το βλέπουν άλλο.
Το συμπέρασμα των
χαρούμενων που σήμερα ευτυχούν εθελοτυφλώντας με την υποτιθέμενη «νίκη» τους στο
facebook, έχει κοινή ρίζα με
εκείνο όσων εντοπίζουν το πρόβλημα της χώρας εντός της Βουλής και μόνο. Η Βουλή
-το έχω κατ’ επανάληψη γράψει- είναι η Βουλή των Ελλήνων, είναι εμείς. Δεν είναι
ξένο σώμα. Δεν είναι αυτοί κι εμείς. Είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς εκπροσωπούμαστε
εκεί μέσα, εμείς ψηφίσαμε τους βουλευτές μας, εμείς τους επιτρέπουμε να είναι
αυτοί που είναι, εμείς τους θέλουμε τέτοιους κι όχι καλύτερους.
Ο φασισμός συμφωνώ
και θα επιμένω μέχρι να μη χρειάζεται πια, πως πρέπει να ξεριζωθεί! Όχι όμως να
διωχτεί από το facebook για να συνεχίσει κάπου αλλού τις δράσεις του. Να ξεριζωθεί απ’ τις ψυχές
και τα μυαλά των Ελλήνων ψηφοφόρων. Εκεί είναι το πρόβλημα, πουθενά αλλού. Μιλώντας
ο ένας με τον άλλο άρα, ή γράφοντας, με όποιο τρόπο διαθέτει καθένας και όση δύναμη,
θα πρέπει να στηρίξουμε τη Δημοκρατία. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχουν
μαγικές λύσεις. Και βέβαια ένας γνήσιος δημοκράτης δεν καταδέχεται να γίνει φασίστας
ούτε για ένα λεπτό.
Οι δημοκρατικές
διαδικασίες, ο Λόγος δηλαδή και όχι το φίμωμα που ανήκει στη φασιστική ιδεολογία
και ταιριάζει μονάχα σ’ αυτή, οπωσδήποτε δε δίνει το ίδιο γρήγορα αποτελέσματα.
Θέλει κάμποσο κόπο παραπάνω, απ’ το πάτημα του κουμπιού «αναφορά ως προσβλητικό
περιεχόμενο». Με εύκολες λύσεις όμως, δεν προστατεύεται η Δημοκρατία. Η
φαινομενική σημερινή νίκη, μας έφερε πιο κοντά στην τελική ήττα, έτσι νιώθω εγώ.
Τη Δημοκρατία σήμερα, όσοι πιστεύουμε σ’ αυτή, καλούμαστε να τη διεκδικήσουμε
εκ νέου. Σιγά-σιγά και μόνο έτσι μπορεί να σωθεί το πολίτευμα. Για να μπορέσουμε
κάποια ώρα να περηφανευόμαστε πως μοχθήσαμε και κερδίσαμε μια Δημοκρατία αληθινή,
τη Δημοκρατία που μας άξιζε και τίποτα λιγότερο.
οι καλλιτέχνες στο πλευρό των αστέγων...
τα έργα έχουν
διαστάσεις 18 x 24 εκ.
φέρουν την
υπογραφή δικών μας καλλιτεχνών,
αλλά και
εικαστικών από κάθε γωνιά της γης.
ο σκοπός τους ένας:
η ενίσχυση του
προγράμματος της Κλίμακας
για τη στήριξη
των αστέγων μας.
όλοι οι δημιουργοί
συμμετέχουν στην έκθεση αφιλοκερδώς.
κάθε έργο θα
διατεθεί στην τιμή των 50 ευρώ
και το σύνολο των
χρημάτων θα διατεθεί στο πρόγραμμα.
και ποια η έκπληξη;
το όνομα κάθε
καλλιτέχνη, το οποίο θα αποκαλυφθεί
μόνο μετά την πώληση
κάθε πίνακα.
οι καλλιτέχνες ενώθηκαν,
τώρα είναι η σειρά των
φιλότεχνων…
Αθηναίοι στην πράξη!
Αυτό είναι το μήνυμα
των atenistas, το οποίο ευτυχώς
έφτασε σε δεκάδες συμπολίτες μας. Χτες στην πλατεία Κλαυθμώνος, πήγαμε πολύ καλά!
Η πρόσκληση που απηύθυνε
η Κλίμακα για ενίσχυση των αστέγων της πόλης μας με βασικά είδη ενάντια στην παγωνιά, έφερε δεκάδες Αθηναίους Σάββατο
πρωί στο κέντρο. Ήρθαν ο καθένας με το δέμα του, μικρό ή μεγαλύτερο κι όλοι είχαν
ζωγραφισμένο ένα πλατύ χαμόγελο. Γιατί βέβαια δεν είναι μικρή η ικανοποίηση όταν
συμπαραστέκεσαι σ’ αυτούς που έχουν ανάγκη. Όσο μπορείς δηλαδή, ίσως λίγο αν
δεν μπορείς περισσότερο, κι αυτό όμως είναι μια χαρά!
Γι’ άλλη μια φορά,
εθελοντές και ευαισθητοποιημένοι πολίτες χθες γίναμε ένα, για να στηρίξουμε την
προσπάθεια. Το πρώτο μέλημα είναι να γίνει πιο βιώσιμη η πραγματικότητα για όσους
θα ξεχειμωνιάσουν στους δρόμους της πρωτεύουσας. Η Κλίμακα όμως υλοποιεί ένα
πλήρες πρόγραμμα, ειδικά σχεδιασμένο για τις εκατοντάδες των ανθρώπων σε Αθήνα
και Πειραιά, που δεν έχουν στέγη.
Ας έχουμε κατά
νου πως η Ελλάδα σήμερα μετράει 20.000 άστεγους ή στεγασμένους σε ακατάλληλες
συνθήκες, ενώ εκείνοι που κινδυνεύουν άμεσα να χάσουν το σπίτι τους είναι πολύ
περισσότεροι. Λόγω άλλωστε του μεγέθους του προβλήματος, πολύ πρόσφατα οι άστεγοι
αναγνωρίστηκαν θεσμικά (ν. 4052/12) ως ειδική ευάλωτη κοινωνική ομάδα, που
χρήζει προστασίας. Το κράτος όμως αδυνατεί να βοηθήσει ουσιαστικά.
Η Κλίμακα, επίσημος
φορέας ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό, κάνει μία γενναία προσπάθεια αρωγής.
Διαθέτει κινητή μονάδα για επιτόπου παρέμβαση στο δρόμο, εκπονεί πολύτιμο ερευνητικό
έργο σχετικά με το καινούργιο για τη χώρα μας φαινόμενο και λειτουργεί το «στέκι
πρώτης γραμμής», δηλαδή ένα κέντρο στήριξης για τους άστεγους με σειρά υπηρεσιών
(ιατρικών, ψυχιατρικών, σίτισης κτλ).
Επιπλέον, από
Δευτέρα έως Παρασκευή και από τις εννιά το πρωί ως τις εννιά το βράδυ, δέχεται
κλήσεις στον αριθμό 10520. Μ’ ένα απλό τηλεφώνημα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να
ενημερωθούν για οτιδήποτε σχετίζεται με τις υπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις για
το πρόβλημα, είτε πρόκειται για στέγη που έχει ήδη χαθεί, είτε που κινδυνεύει τώρα
να χαθεί και ίσως κάτι να μπορεί να γίνει ακόμα για να αποτραπεί η απώλειά της.
Όσο για τα σαββατόβραδα, το στέκι της Κλίμακας (Κωνσταντινουπόλεως
30 στον Κεραμεικό, τηλ. 210-3410462) μετατρέπεται σε καφέ-ουζερί. Οι οικοδεσπότες
βάζουν τα ποτά, τον μεζέ, τη μουσική και την παρέα κι όσοι διασκεδάζουν εκεί
καλούνται να ρίξουν στον κουμπαρά τον οβολό τους, μικρό ή μεγάλο.
Χτες βοηθήθηκε
κάπως, φυσικά όμως δε λύθηκε το πρόβλημα των αστέγων της πόλης μας. Οι συνθήκες
εκεί έξω από τώρα και μέχρι την άνοιξη θα είναι δραματικές! Και υπάρχουν πολλοί
τρόποι να βοηθήσει κανείς, όσο στριμωγμένος κι αν είναι. Οτιδήποτε περισσότερο από το τίποτα, είναι αρκετό και απολύτως ευπρόσδεκτο!
10.11.12
it's here!
τώρα ξέρεις... ακούν οι Αμερικάνοι, οπότε δε μπορώ να επεκταθώ
σ' ευχαριστώ πολύ όμως!
:-)
9.11.12
η δυτική Αθήνα έκανε την αρχή!
ως γνωστόν, εγώ αναπαράγω κείμενα άλλων μόνο στις εξαιρετικές εκείνες περιπτώσεις που δεν έχω να προσθαφαιρέσω ούτε κόμμα σε κάτι που έτυχε να διαβάσω.
τέτοιο παράδειγμα
είναι το κείμενο που ακολουθεί, της Βασιλικής Μπέσιου, παρμένο απ' τη σελίδα της
TEDxAthens.
αυτά από μένα.
α, και βέβαια... θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο Χαϊδάρι!
:-)
α, και βέβαια... θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς στο Χαϊδάρι!
:-)
Η γνωριμία μας με έναν δυνατό "ιστό" πολιτών, στη δυτική Αθήνα, 07.11.12
Ένας ευαίσθητος αλλά και ιδιαίτερα δυναμικός ανθρώπινος «Ιστός». Ένα δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης από πολίτες και εργαζόμενους στη Δυτική Αθήνα, με έδρα της πρωτοβουλίας το Χαϊδάρι. Άνθρωποι απλοί, που κουβαλούν όρεξη, πείσμα και αγάπη για τον άνθρωπο και τον τόπο που ζουν, ένωσαν τις δυνάμεις τους και έκαναν τη δυσμενή οικονομική συνθήκη, κίνητρο για προσφορά.
Είναι Σάββατο πρωί και στον "ιστό" οι άνθρωποι ξεκουράζονται διαφορετικά, ανανεώνοντας τα ψυχικά τους
αποθέματα μέσα από την αλληλεγγύη, την προσφορά αλλά και την όμορφη
παρέα. Είδαμε κόσμο να πηγαινοέρχεται, οικογένειες με παιδιά, νέους και
νέες, για να μοιραστούν ανησυχίες, να αναλάβουν δράσεις, να ανταλλάξουν απόψεις,
αλλά και να βοηθήσουν στο task της ημέρας: να βαφτεί ο χώρος που
στεγάζει αυτές τις προσπάθειες και να διατηρηθεί όμορφος και καθαρός…
Τα εξωτερικά τραπεζάκια φιλοξενούν μικρές παρέες και πολλά υποσχόμενες συζητήσεις. Κάποιοι άλλοι φροντίζουν να απασχολούνται δημιουργικά οι μικροί επισκέπτες του «Ιστού» και ορισμένες μητέρες παρακολουθούν το “μάθημα παρασκευής ψωμιού” που παραδίδεται στο χώρο. Όλοι δείχνουν ευδιάθετοι, ίσως γιατί είναι όλοι μαζί…
Τα εξωτερικά τραπεζάκια φιλοξενούν μικρές παρέες και πολλά υποσχόμενες συζητήσεις. Κάποιοι άλλοι φροντίζουν να απασχολούνται δημιουργικά οι μικροί επισκέπτες του «Ιστού» και ορισμένες μητέρες παρακολουθούν το “μάθημα παρασκευής ψωμιού” που παραδίδεται στο χώρο. Όλοι δείχνουν ευδιάθετοι, ίσως γιατί είναι όλοι μαζί…
Τη σκέψη μας διακόπτουν μέλη της Ομάδας
του «Ιστού» που μας υποδέχονται θερμά και μας συστήνονται. Δείχνουν
αποφασισμένοι να μην περιμένουν, αλλά να συνδράμουν εκ των προτέρων σε
αυτό που οφείλει να παρέχεται σε όλους από έναν Δήμο, έναν Φορέα, μια
συντεταγμένη πολιτεία… Έχουν θέσει σε εφαρμογή τα δικά τους σχέδια που
περιλαμβάνουν μέχρι σήμερα τις εξής δημιουργικές και αλληλέγγυες δράσεις:
- ενισχυτική διδασκαλία μαθητών: περίπου 16 εθελοντές καθηγητές κάνουν μαθήματα σε γυμνάσια και λύκεια
- παιδικό τμήμα εικαστικών: κάθε Παρασκευή, τα παιδιά συγκεντρώνονται, για να απασχοληθούν δημιουργικά γύρω από διαφορετικά θέματα
- yοga: το τμήμα λειτουργεί μια φορά την εβδομάδα (για να μη μένουν ούτε οι μαμάδες παραπονεμένες…)
- παντοπωλείο: λειτουργεί μίνι παντοπωλείο, με συγκεκριμένα είδη (ζυμαρικά, μέλι &
έπεται να εμπλουτιστεί στη συνέχεια), για τα οποία
γίνεται συνεννόηση απευθείας με τους παραγωγούς, χωρίς μεσάζοντα
- κοινωνική αλληλεγγύη: προσπαθούν, με δική τους προσωπική εργασία και χρήματα, να στηρίξουν
οικογένειες με σοβαρά οικονομικά προβλήματα που στερούνται ακόμα και τα
πιο βασικά και μία φορά την εβδομάδα, τις εφοδιάζουν με τρόφιμα
- κινηματογραφική λέσχη: ειδικός χώρος για τις συγκεντρώσεις της ομάδας, με δυνατότητα για προβολές, κυρίως πάνω σε θέματα κοινωνικού ενδιαφέροντος
- κοινωνικό ωδείο: μετά από σχετική συνεννόηση, παραχωρείται ορισμένες μέρες και ώρες της
εβδομάδας ο χώρος “κοινωνικού ωδείου”, για να κάνουν μαθήματα σε παιδιά
οικογενειών που έχουν προβλήματα
- ταβέρνα: κάθε
παρασκευή βράδυ και Σάββατο μεσημέρι, μαζεύονται και απολαμβάνουν
«οικογενειακά» ένα γεύμα που έχουν ετοιμάσει οι ίδιοι στον χώρο τους
- πολιτική οικονομία: μαθήματα στην πράξη για το πώς μπορεί κανείς να φτιάξει εύκολα και
οικονομικά ψωμί, μπύρα, ακόμα και σαπούνι… χρήσιμες συμβουλές για το πώς
μπορεί μια οικογένεια να εξοικονομήσει χρήματα
«Κανένας μόνος του στην κρίση – μαζί μπορούμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια»
Εκείνοι το λένε στόχο, εμείς το λέμε
δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο στόχο, κρατώντας τη «γεύση» που μας άφησε η
αλληλέγγυα κοινωνική δράση του «Ιστού», μία τοπική συλλογική προσπάθεια,
το παράδειγμα της οποίας ευχόμαστε να συναντήσουμε επαναλαμβανόμενα στο
δρόμο για την αποτύπωση της τρέχουσας πραγματικότητας του εθελοντισμού
στη χώρα μας.
Για τις δράσεις του «ιστού» μπορείτε να ενημερώνεστε από το blog τους
κι όμως, συμβαίνει στην Ελλάδα!
 |
| 15 Οκτωβρίου 2012 |
μία εθελόντρια της SAPT hellas και η Γουάκι, σκύλος θεραπείας,
πλαισιώνουν τον Σπύρο που φιλοξενείται
στο θεραπευτήριο χρόνιων νοσημάτων Μελισσίων.
περισσότερες όμορφες φωτογραφίες
καθώς και πληροφορίες για το πιλοτικό θεραπευτικό πρόγραμμα
υπάρχουν εδώ: pet therapy
8.11.12
7.11.12
απέραντο μωβ!
δυο πράματα είναι
που ούτε ξέρω πόσα χρόνια λέω «φέτος θα το κάνω!»
κι όλο κάτι άλλο γίνεται κι
ακόμα είμαι στο «θα...».
το ένα είναι να βρεθώ στην Κοζάνη τέτοια εποχή,
να χαζέψω
το «χρυσάφι της ελληνικής γης».
έτσι λένε διεθνώς το εξαιρετικής ποιότητας σαφράν
που παράγουν αυτά τα χώματα.
τα κροκάκια είναι πανέτοιμα τώρα κι είναι εκατομμύρια!
και πριν γίνουν χαρά στον ουρανίσκο,
δίνουν για λίγες μέρες κάθε φθινόπωρο
χαρά στα
μάτια όσων τύχουν στα μέρη εκείνα.
αν σας παίρνει για μια βόλτα κατά τα Κροκοχώρια
δε νομίζω πως θα το μετανιώσετε.
εγώ, πρώτα ο Θεός, θ’ ανέβω του χρόνου...
6.11.12
ώρα για δράση!
Ήταν εκεί στις φωτιές της Ηλείας, στους σεισμούς στο Αίγιο
και την Αττική, στα σύνορα και σε παραμεθόριες περιοχές, στο ψυχιατρικό
νοσοκομείο Λέρου τότε που αποκαλύφθηκε το δράμα των τροφίμων του. Στο τέλος του
καλοκαιριού που πέρασε παρείχαν βοήθεια σε πρόσφυγες που λόγω του πολέμου έφτασαν
μέχρι τα δικά μας νησιά. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν κάνουν διακρίσεις. Βοηθούν
όπου και όποιον τους χρειάζεται.
Και με το motto «Ελλάδα, μια χώρα σε κρίση», έχουν από πέρσι ξεκινήσει προγράμματα
βοήθειας για τους άστεγους που βρέθηκαν εκτεθειμένοι στο δριμύ κρύο του προηγούμενου
χειμώνα, καθώς και για την πρόληψη και αντιμετώπιση της ελονοσίας που έλαβε
διαστάσεις επιδημίας στη Λακωνία. Φέτος, στόχος τους είναι να περιθάλψουν δωρεάν
και τους κατοίκους της Αθήνας που δεν έχουν πρόσβαση στο σύστημα υγείας.
Άστεγοι, άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, ασθενείς με χρόνια νοσήματα, ανασφάλιστοι, μετανάστες χωρίς έγγραφα, χρήστες ουσιών και πολλοί ακόμα, χρειάζονται ιατρική,
φαρμακευτική και ψυχολογική υποστήριξη. Το μεγαλεπήβολο σχέδιο όμως δε θα σταματάει εκεί. Θα υπάρξει
συνεργασία με τους εν λειτουργία φορείς, ώστε εκτός από την παραπομπή των ασθενών για διαγνωστικές εξετάσεις, να διευκολύνεται και η διασύνδεση όσων το έχουν ανάγκη με εξειδικευμένες υπηρεσίες υγείας αλλά και κοινωνικές υπηρεσίες (για τροφή, στέγη κτλ).
Στην πιο ρατσιστική
εποχή που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα και μ’ ένα κράτος ανήμπορο, η δράση τους πέρα
από ανθρωπιστική, είναι μια ισχυρή πολιτική κινητοποίηση. Εκτός όμως απ’ τις θερμές
ευχές μας να τα καταφέρουν ώστε να μη θρηνήσουμε θύματα το χειμώνα που κοντοζυγώνει
στους δρόμους της πρωτεύουσας, χρειάζονται και τη βοήθειά μας, στο μέτρο που
μπορεί ο καθένας.
Περισσότερες πληροφορίες: Ελλάδα, μια χώρα σε κρίση
4.11.12
ε-ε-έρχεται!!!
9 & 10 Νοεμβρίου, ο αγαπημένος μου Mario Biondi
θα τραγουδήσει στο αγαπημένο μου Gazarte
δηλώνω ευτυχής! :-)
3.11.12
2.11.12
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)