Προ ημερών, ανηφόριζα το δρόμο του σπιτιού μου, πηγαίνοντας στο φαρμακείο της επάνω γωνίας. Ήταν λίγο πριν το μεσημέρι και καλημέρισα τη μητέρα της διπλανής μου στο δημοτικό, μια κυρία που πάντα συμπαθούσα. Νεότερη ήταν πολύ ωραία γυναίκα, δραστήρια και πληθωρική, με μια ευδιάκριτη καλλιτεχνική φλέβα. Και σήμερα ακόμα, που μάλλον έχει πια περάσει τα εβδομήντα, παραμένει μια αρχοντογυναίκα.
Λόγω της φιλίας μου με την κόρη της, ως παιδί είχα βρεθεί στο γειτονικό αυτό σπίτι κάμποσες φορές. Κι έτσι ξέρω πως η μητέρα της συμμαθήτριάς μου, ζούσε σ' ένα φροντισμένο σπιτικό με τον ήρεμο σύζυγό της και τα τρία καλοαναθρεμμένα παιδιά τους.
Πάνε αρκετά χρόνια από τότε που η δική μου μητέρα, με φανερό θαυμασμό, μου είπε πως την είχε συναντήσει τυχαία και κουβεντιάζοντας έμαθε από την ίδια πως από τότε που σταμάτησε να δουλεύει, πήγαινε κάθε πρωί και μαγείρευε για τους φτωχούς της ενορίας μας. Ήδη τότε ο σύζυγός της είχε συνταξιοδοτηθεί και τα παιδιά της ήταν πια μεγάλοι άνθρωποι, οπότε φαίνεται πως της περίσσευαν μερικές ώρες αγάπης κάθε πρωί.
Το όνομα της γυναίκας αυτής το έχω πια σχεδόν ξεχάσει. Νομίζω τη λένε Ελένη, αλλά δεν παίρνω κι όρκο. Το τι σκέφτηκα όμως όταν άκουσα τη μητέρα μου να λέει πως η γειτόνισσά μας μαγείρευε στην εκκλησία, το θυμάμαι σαν τώρα: "Α τέλεια! που μαγειρεύει, να πηγαίνω να τρώω κι εγώ;". Δεν το είπα όμως, για να μη φανερώσω στη μαμά μου πως εκτιμούσα τόσο πολύ τη μαγειρική μιας άλλης μαμάς. Οι μαμάδες πληγώνονται με κάτι τέτοια. Οπότε, αρκέστηκα στο επαινετικό πλην ακίνδυνο σχόλιο: "τυχεροί οι φτωχοί!".
Έκτοτε, όσες φορές είχε τύχει να συναντήσω αργά το πρωί την εθελόντρια μαγείρισσα της γειτονιάς μας, ήξερα βέβαια από που γυρνούσε και γιατί είχε αυτή τη γαλήνια έκφραση κούρασης στο πρόσωπό της. Την ίδια αυτή έκφραση που είδα και προχθές. Και μπορεί να μη δοκίμασα ποτέ τις λιχουδιές που εκείνη ετοιμάζει για το συσσίτιο της αρχιεπισκοπής, η προσφορά της πάντως φτάνει χρόνια τώρα και σε μένα, με μόνο σύνδεσμο εκείνη την παλιά πληροφορία απ' το στόμα της μητέρας μου.
Γιατί η κυρία Ελένη, όπως και τρεις-τέσσερις άλλοι γείτονες, καθησυχάζει τα μέσα μου, απλώς και μόνο επειδή είναι αυτή που είναι. Βλέποντάς την κάθε τόσο, νιώθω ασφαλής. Η παρουσία της μου δημιουργεί την αίσθηση πως τίποτα δεν άλλαξε στο πέρασμα του χρόνου, πως η αγριότητα των καιρών δεν κατάπιε την ανθρωπιά, πως ζω ακόμα στην παλιά, ήσυχη γειτονιά μου. Και μ' αυτή τη γλύκα στην ψυχή, άνοιξα την πόρτα του φαρμακείου πριν λίγες μέρες. Απλώς επειδή εκείνη μου χαμογέλασε, περνώντας από δίπλα μου.
Ο φαρμακοποιός όμως, που βέβαια είναι κι αυτός ένας απ' τους "δικούς μου" εδώ που μένω, έμελλε με τα μαντάτα του να αναποδογυρίσει την καλή μου διάθεση. "Τα 'μαθες ε;", είπε σκυθρωπός αντί για καλημέρα. Εγώ απόρησα κι εκείνος απόρησε με τη σειρά του. "Καλά, δεν είδες ειδήσεις χθες;". Κανονικά, θα του εξηγούσα πως έχω σταματήσει εδώ και χρόνια να βλέπω το τηλεοπτικό δελτίο ειδήσεων, βιαζόμουν όμως να μάθω τι είχε συμβεί.
Αυτό λοιπόν που είχε συμβεί, ήταν ένα έγκλημα. Στη μονοκατοικία παραδίπλα από το φαρμακείο έμενε ολομόναχη μια ογδονταπεντάχρονη. Και στις επτά το απόγευμα της προηγουμένης, διέρρηξαν αυτό το σπίτι και σκότωσαν την ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια. Δεν γνώριζα ούτε εξ' όψεως την άτυχη γριούλα. Και πάλι όμως το τέλος της ήταν σοκαριστικό. Πενήντα μόλις μέτρα απ' το σπίτι μου. Στην ήσυχη, παλιά γειτονιά μας. Φόνος!
"Που φθάσαμε!", θα 'λεγε σίγουρα ο πατέρας μου με πικρία αν το μάθαινε.
"Που φθάσαμε!", άκουσα τη φωνή μου να μιμείται τη δική του, μόλις ο φαρμακοποιός μας σταμάτησε να μιλά.
Η γειτονιά που μεγάλωσα είναι πια επικίνδυνη! Μέχρι και πριν λίγα χρόνια ένιωθα εδώ τόσο ασφαλής που δεν ήταν σπάνιο ν' αποκοιμηθώ το μεσημέρι, με το κλειδί ξεχασμένο στην εξωτερική πλευρά της πόρτας, μιας και η εξώπορτά μου δεν βρίσκεται στο δρόμο, αλλά μέσα σ΄ ένα κηπάκι. Κι αν ήθελα το βράδυ να πάω μια βόλτα, έβγαινα και περπατούσα, όσο αργά κι αν ήταν. Τέλειωσαν όμως αυτά. Στη γειτονιά εγκαταστάθηκε ο χειρότερος όλων, ο φόβος!
Προ ολίγου μου ήρθαν στο μυαλό όσα μόλις διηγήθηκα. Και αφορμή γι αυτό το ξετύλιγμα των σκέψεών μου, στάθηκε ένα άρθρο του Τάκη Σκριβάνου, που δημοσιεύτηκε προχθές στην Athens Voice, με τίτλο "άστεγοι υπό το μηδέν". Πατώντας πάνω στον τίτλο, μπορεί όποιος θέλει να διαβάσει ολόκληρο το κείμενο. Αξίζει τον κόπο, γιατί μ' αυτή τη δημοσίευση παίρνει κανείς μια ιδέα απ' την πικρή γεύση που 'χουν στο στόμα όσοι ξεπαγιάζουν εκεί έξω και πεινάνε.
Η αγαπημένη μας AV, η δωρεάν εφημερίδα των νέων και των αιώνιων εφήβων, καλεί σε βοήθεια. "Αν έχεις στη γειτονιά σου ή κοντά στη δουλειά σου κάποιον άστεγο, ενημέρωσέ τον...", παροτρύνει ο Σκριβάνος. Γιατί βέβαια οι καιροί άλλαξαν δραματικά. Κάποιοι από εμάς, δε διαβάζουν πια για τ' άστρα στη στήλη του Πανόπουλου, το περίφημο "Stardust". Κάποιοι ίσως έχουν την AV για προσκέφαλο ή για λίγη ζέστη, προσπαθώντας να αποκοιμηθούν κάτω απ' τα αστέρια, εκτεθειμένοι σε έναν παγωμένο δρόμο της πρωτεύουσας.
Οι ώρες είναι κρίσιμες. Αναμεταδίδω λοιπόν το μήνυμα. Αν έχεις στη γειτονιά σου ή κοντά στη δουλειά σου κάποιον άστεγο και δεν μπορείς να βοηθήσεις αλλιώς, ενημέρωσέ τον:
Για επεΙγοντα περιστατικΑ, σε 24ωρη baση
Κέντρο Υποδοχής και Αλληλεγγύης του Δήμου Αθηναίων, τηλ. 210 5246.515 & 210 5239.465
Και στο τετραψήφιο 1960
Ιατρικh περΙθαλψη
Εθνικό Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, τηλ. 197
Εθνικό Κέντρο Άμεσης Κοινωνικής Βοήθειας, τηλ. 197
ΕΚΑΒ, τηλ. 166
Εφημερεύοντα Νοσοκομεία & Φαρμακεία, τηλ. 14944
Πολυιατρείο Γιατρών του Κόσμου (δεν χρειάζονται δικαιολογητικά/χαρτιά), Σαπφούς 12, πλ. Κουμουνδούρου, τηλ. 210 3213.485
Πολυιατρείο Γιατρών του Κόσμου (δεν χρειάζονται δικαιολογητικά/χαρτιά), Σαπφούς 12, πλ. Κουμουνδούρου, τηλ. 210 3213.485
Πολυιατρείο της MKO Praxis (δεν χρειάζονται δικαιολογητικά/χαρτιά), Παιωνίου 5 & Αχαρνών, τηλ. 210 8213.704
ΠροσωρινοΙ χώροι φιλοξενiας του ΔΗμου ΑθηναΙων
Κλειστό Γυμναστήριο Ρουφ, Πειραιώς & Εχελιδών 69
Λέσχη Φιλίας, Αγίου Μελετίου & Ξεναγόρα 6
Κλειστό Γυμναστήριο Ρουφ, Πειραιώς & Εχελιδών 69
Λέσχη Φιλίας, Αγίου Μελετίου & Ξεναγόρα 6
Λέσχη Φιλίας, Κίου 5, Κυψέλη
Πολιτιστικός Χώρος 4ης Δημοτικής Κοινότητας, Λένορμαν & Αλεξανδρείας
Συσσiτια & διανομh τροφΙμων
Αδελφές «Μητέρα Τερέζα», Αίμωνος 79 - Κολωνός, τηλ. 210 5142.219
Αρχιεπισκοπή Αθηνών (σε περισσότερες από 80 ενορίες), τηλ. 210 3229.248 για αναλυτικές πληροφορίες ακολούθησε το σύνδεσμο: γεύματα που μοιράζει η εκκλησία
Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, Λυκαβηττού 1, τηλ. 210 3610.683
Κάριτας (Καθολική Εκκλησία), Καποδιστρίου 52 - πλ. Βάθης, τηλ. 210 5246.637
Κέντρο Στήριξης Οικογένειας, Ιερά Σύνοδος, Ακαδημίας 95, τηλ. 210 3811.274
Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων, Σοφοκλέους 75, τηλ. 210 5239.465
Κέντρο Υποδοχής Αστέγων Δήμου Αθηναίων, Σοφοκλέους 75, τηλ. 210 5239.465
ΜΚΟ Κλίμακα, Κωνσταντινουπόλεως 30, τηλ. 210 3410.462
ΜΚΟ Πέρασμα στη Ζωή, Λιοσίων 47 & Νεοφύτου Μεταξά 2, τηλ. 210 4921.139
ΜΚΟ Κοινωνική Αρωγή Ελλάδος, Ομήρου 35, τηλ. 210 3639.734
