το δίχως άλλο!

"Η ιδέα ότι η επιστήμη μπορεί, ή πρέπει, να βαδίζει σύμφωνα με ορισμένους παγιωμένους και καθολικούς κανόνες, είναι και εκτός πραγματικότητας και ολέθρια. Εκτός πραγματικότητας, γιατί ενέχει μία υπεραπλουστευτική άποψη για το ταλέντο των ανθρώπων και για τις περιστάσεις που ευνοούν ή προκαλούν την ανάπτυξή του. Και ολέθρια, γιατί η προσπάθεια επιβολής κανόνων ενισχύει την επαγγελματική μας κατάρτιση σε βάρος της ανθρωπιάς μας. Επιπλέον, η ιδέα αυτή είναι επιζήμια για την επιστήμη, γιατί παραβλέπει τη συνθετότητα των φυσικών και ιστορικών συνθηκών που επηρεάζουν την επιστημονική αλλαγή. Καθιστά την επιστήμη λιγότερο ευπροσάρμοστη και περισσότερο δογματική."

Paul Karl Feyerabend

Φιλοσοφία της Επιστήμης

© Δήμητρα Σφενδόνη – Μέντζου
εκδ. Ζήτη, 2004
σ. 56-57

αρνήσου το αρνί σου! τόσα είδη υπάρχουνε...

pic: Art Sheep

Μαρία

pray

φωτο: Ταξιδια ΜΕ Χρωμα

με θωρείς που σε θωρώ;

crise

καθ' ομοίωσιν...

non esisto

treat me the way you should...

ποιον είπες ανώμαλο, μωρή;;;

 

ντοκιμαντέρ της Πάολας Ρεβενιώτη 

για την πολυποικιλότητα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας  

...

αυγά για να θυμάσαι, λωτοί για να ξεχνάς...

BMW Isetta (1955-1962)

 

ολόφρεσκα σαλατικά Ευπαλίνου!!!

Σήμερα το πρωί, έπρεπε να βρεθώ στη Γλυφάδα για μια άχαρη δουλειά, την οποία τελείωσα σχετικά γρήγορα. Ύστερα, τηλεφώνησα στη φίλη μου τη Μαρία Λιώλη, ψυχή του καλλιτεχνικού εργαστηρίου ΕΥΠΑΛΙΝΟΣ. "Είσαι εκεί; Να περάσω για έναν δεκάλεπτο καφέ;", είπα αντί για καλημέρα. "Και το ρωτάς;", ήταν η απάντηση. 

Τον καφέ μας τον ήπιαμε στον πίσω κήπο του ΕΥΠΑΛΙΝΟΥ, εκεί όπου η Μαρία έχει φτιάξει ένα κανονικό περιβόλι!

Πολύς κόσμος ασχολείται μ' αυτό το λιλιπούτειο, πλην όμως πρότυπο μποστάνι. Πρώτη και καλύτερη, βέβαια… η Μαρία!

 

Ούτε θυμάμαι πόσα είδη ζαρζαβατικών μου έδειξε...

"Κάτσε να σου κόψω κάνα-δυο να δοκιμάσεις γέυση, να έχεις να λες για την παραγωγή του Ευπαλίνου...", είπε γελώντας η Μαρία.

Κι έτσι κι εγώ μία κοιτούσα αυτά που ξέχωνε απ ΄το χώμα η Μαρία και μία πετούσα πετρούλες στον σκύλο της, τον Χρήστο (άκου τώρα παιχνίδι που τ' αρέσει αυτουνού... να του πετάς χαλίκια!)

"Θα σου φτιάξω εγώ την πιο  νόστιμη, μυρωδάτη ανθοδέσμη! Κι αυτό είναι το ανοιξιάτικο μποστάνι, κάτσε να δεις τι έχει να γίνει με το καλοκαιρινό...", είπε κάποια στιγμή η φιλενάδα μου, ενώ συνέχιζε να μαζεύει λαχανικά...

Και στο τέλος, έφυγα βέβαια με μια τεράστια αγκαλιά απ' την αγάπη της Μαρίας... που μοσχομύριζε ρίγανη, δυόσμο, θυμάρι,  δενδρολίβανο, μαϊντανό, ρόκα, σχοινόπρασο, μαρούλια, καρότα, παντζάρια, πράσα, κρεμμυδάκια κι ένα λάχανο! 

Στο σπίτι, με υποδέχθηκε ο τελώνης μου. Τον λέω έτσι γιατί είναι και λίγο τελώνιο, αλλά και γιατί τίποτα φαγώσιμο δεν μπαίνει στην κουζίνα μας, αν δεν το εγκρίνει αυτός πρώτα!

Όσο για τη γεύση... τι να πω; τυχεροί όσοι έχουμε γευτεί τον λαχανόκηπο της Μαρίας!!!

Ψιτ! Μαράκι... την Κυριακή, όπως υποσχέθηκα, θα καταφθάσω με ρεβύθια Καταλάν, φάβα και λαχανόρυζο! 

Σου υπόσχομαι... όλη η παρέα, θα πάθετε πλάκα!!! :-)

γούτσου-γούτσου

Nectar... ;)

#mitsotakis95

 

εκείνη είναι η Λουκρητία, 

μια νεαρή blogger με εκκεντρική εμφάνιση.

εκείνος, καθισμένος δίπλα της, 

ακούει προσεκτικά την ερώτησή της, για να της απαντήσει.

είναι βέβαια ο 95χρονος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης,

ο πρώην πρωθυπουργός μας & ηγέτης της συντηρητικής παράταξης.

και είναι στ' αλήθεια αξιοζήλευτος

για την πνευματική διαύγεια και την εκφορά του Λόγου του!

"ήμουν πάντοτε ο πρώτος, παντού... έζησα σχεδόν έναν αιώνα"

είπε κάποια στιγμή ο Πρόεδρος.

λίγο πιο πριν είχε παραδεχτεί πως δέχθηκε με χαρά την πρόσκληση 

από το βιβλιοπωλείο Free Thinking Zone,

να κουβεντιάσει με νέους διαχειριστές ιστολογίων, 

τονίζοντας πως πλέον είναι μόνος.

ο θάνατος, του στέρησε τη σύντροφο και τους φίλους του

κι έτσι μη έχοντας κοντά του τη γενιά του,

εξήγησε πως βρίσκει παρηγοριά 

στην επικοινωνία με τις επόμενες γενιές. 

ο Μητσοτάκης δεν είναι συνηθισμένο σκαρί αιωνόβιου ανθρώπου! 

τις προάλλες παρουσίασε το νέο του βιβλίο

και μόλις επέστρεψε από την Πόλη

στο βίντεο που ακολουθεί,

προτείνω να τον παρακολουθήσετε να μιλάει 

σ' αυτούς που θα ξελασπώσουν την Ελλάδα

κι ίσως κατορθώσετε να βρείτε κάποιο λάθος στις κουβέντες του. 

"Catch him if you can!", 

όπως ήταν και το προκλητικό σύνθημα 

αυτής της όμορφης εκδήλωσης

δεν ξέρω ποιος είναι πιο τυχερός...

ο Πρόεδρος, που είχε την ευκαιρία να αφουγκραστεί τους νεολαίους;

εμείς, ως θεατές αυτού του διαλόγου; 

ή τα παιδιά που ήταν το απόγευμα πλάι στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη; 

μάλλον όλοι βγήκαμε κερδισμένοι.

γιατί αυτή η κουβέντα, live ή μαγνητοσκοπημένη, 

δεν είναι παρά ένα πολύτιμο μάθημα!

* ο τίτλος του post ήταν το hashtag της εκδήλωσης στο twittter

Video streaming by Ustream

καθένας έχει τον Θεό που του αξίζει

οίκος τυφλών

φωτογραφία: Κώστας Μπαλάφας - Αθήνα, 1973

φωτογραφικό αρχείο μουσείου Μπενάκη

double-u cee

από Αθηναϊκή τουαλέτα
AV city news & voices - της Αγγελικής Νικολάρη

Γαύδος... λόγω της ημέρας!

η Κυριακή είναι μια νέα δασκάλα που ζει στη Γαύδο. 
μόνη μαθήτριά της η μικρούλα Ιωάννα. 
οι δυο τους είναι τυχερές αλλά και άτυχες, 
καθώς περνούν τις μέρες τους εντελώς μόνες.

μέσα απ' την ιστορία τους,
το μικρό νησί γίνεται και πάλι ένας τόπος εξορίας. 
και μαζί, ένας παράδεισος!

ας τις απολαύσουμε στο πεντάλεπτο ντοκιμαντέρ
του Θοδωρή Θωμαδάκη, 
απ' το Κινηματογραφικό Εργαστήρι Χανίων

το πρωτοδημοσίευσε ο Άρης Δημοκίδης
σήμερα το μεσημέρι, στη LIFO.gr

δυόμισι λεπτά τρυφερότητας...

 

ένα βιντεάκι δανεισμένο από το blog pet therapy

half & half

you don't know me /  you don't own me

όχι στα καλύτερά του...

pic: Catalina Ochoa U

πολύ όμορφα!

οι υφασμάτινες τσάντες 

που αγοράσαμε με μια φίλη μου σήμερα το πρωί 

από το πασχαλιάτικο παζάρι του ΣΠΑΖ,

το οποίο θα συνεχιστεί σήμερα ως τις 6 το απόγευμα 

και αύριο 11 πμ - 6 μμ

πάνω απ' τον MEGA Βασιλόπουλο Ελληνικού

στην αίθουσα "Occasions"

κοστίζουν 7 ευρώ η μία

και είναι όλες ζωγραφισμένες στο χέρι 

από Άτομα με Αναπηρίες - μέλη του σωματείου ΑμεΑ "Ερμής",

ειδικά για την ενίσχυση του Συλλόγου Προστασίας Αδέσποτων Ζώων

:-)

δες κι αυτό: πολύ όμορφα;

Κάλι, σύντροφος Σίβα

pic: Talon Abraxas

Δεν είμαι καθόλου σίγουρη ποια θεότητα της ινδικής μυθολογίας απεικονίζεται εδώ. Ας υποθέσουμε όμως, πως πρόκειται για την πλέον παρεξηγημένη όλων, την Κάλι. Στον Ινδουισμό, η Κάλι λατρεύεται ως η σκοτεινή μητέρα με την τρομακτική εμφάνιση, ως η θεά του χρόνου, της μεταμόρφωσης και της καταστροφής.

Ο μύθος λέει πως κάποτε, ένας πανούργος δαίμονας έβαλε σε μεγάλους μπελάδες τους θεούς, που αναγκάστηκαν να στραφούν για βοήθεια στον ύψιστο Θεό, τον Σίβα. Μόνο που ο Σίβα την ώρα εκείνη βρισκόταν σε βαθύ διαλογισμό και δεν μπόρεσε να ακούσει τις παρακλήσεις τους.

Τις άκουσε όμως η σύντροφος του Σίβα, η Σάκτι-Παρβάτι και ανταποκρίθηκε. Μεταλλάχθηκε στη φοβερή Κάλι κι όρμησε μανιασμένη ενάντια στον δαίμονα, τον οποίο και αποκεφάλισε, ενώ έγλυψε κάθε σταγόνα απ’ το αίμα του για να μη μπορεί πλέον αυτός να δημιουργήσει άλλους κλώνους του.

Το αίμα του δαίμονα όμως, αγρίεψε την Κάλι ακόμα περισσότερο. Ο Σίβα, θέλοντας να σταματήσει τη μανία της γυναίκας του, εμφανίστηκε μπροστά της και σωριάστηκε στα πόδια της. Μ’ αυτό το τέχνασμα ημέρεψε και πάλι τη θεά, που εγκατέλειψε την τρομακτική μορφή της Κάλι και ξανάγινε η Σάκτι-Παρβάτι για να αγκαλιάσει τρυφερά τον αγαπημένο της.

Η Κάλι άρα δεν είναι παρά η άγρια πλευρά της Σάκτι, που με τη σειρά της είναι η θηλυκή πλευρά του Σίβα. Όταν η Σάκτι οργίζεται, μεταμορφώνεται σε Κάλι. Κι όσο κι αν η μορφή και η λύσσα της τρομάζουν, η Κάλι δεν επιτίθεται ούτε αλόγιστα ούτε τυχαία. Η οργή της είναι πάντοτε στοχευμένη, κατευθύνεται κυρίως προς την άγνοια και προς όσους εμποδίζουν άλλους να απαλλαγούν από την άγνοια.  

Ο Σίβα, είναι ο μόνος που μπορεί να καλμάρει την Κάλι κι ο μόνος που μπορεί ν’ κατανοήσει και να αντέξει την καταστροφική της μανία, γιατί πολύ απλά είναι και ο ίδιος καταστροφέας. Έτσι, όποτε η Κάλι κυριεύεται από μένος, ο Σίβα σπεύδει να πέσει στα πόδια της για να τη συγκρατήσει. Άλλες φορές, για να το επιτύχει μεταμορφώνεται σε βρέφος, εκβιάζοντας το μητρικό ένστικτο της συντρόφου του. Και μόνο όμως στη θέα του Σίβα, η Κάλι ημερεύει και ξαναγίνεται Σάκτι.

Όντας η θηλυκή πλευρά του καταστροφικού Σίβα, η Κάλι οπωσδήποτε έχει μια κάποια επικινδυνότητα. Παρ’ όλα αυτά, είναι πάντοτε η θεά-μητέρα, που φροντίζει και διδάσκει, όποιον θέλει να διδαχθεί από εκείνη. Αυτή άλλωστε είναι που, μέσα από τον θάνατο, διδάσκει την απαλλαγή από το φόβο του θανάτου και την ουσία της αναγέννησης.

Και βέβαια, η Κάλι είναι πάντοτε γυμνή, συμβολίζοντας έτσι την απελευθέρωσή της από κάθε είδους ψεύδος αλλά και την άμεση, αδιάρρηκτη σχέση της με τον Σίβα, τον μόνο που μπορεί να την χαλιναγωγήσει, ο οποίος ταυτόχρονα, χωρίς αυτήν, είναι ουσιαστικά ανίσχυρος.

έλα στο θείο!

από: Nectar Patram Anis

ανήκω!

Imaret σημαίνει πτωχοκομείο...

Οι τρούλοι του Ιμαρέτ ξεχωρίζουν από κάθε σημείο της παλιάς πόλης της Καβάλας και προσδίδουν απαράμιλλη  γοητεία σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα.

Στους χώρους του, συνολικού εμβαδού τεσσάρων χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων, στεγάζονταν ένα τζαμί χωρίς μιναρέ, δύο μουσουλμανικά ιεροδιδασκαλεία, ένα  πρωτοβάθμιο σχολείο, διάφορες επιμέρους αίθουσες διδασκαλίας, δεκάδες κοιτώνες, κουζίνες, αποθήκες, χαμάμ και μυστικές εσωτερικές αυλές.

Το κτίριο ανεγέρθηκε το 1817 και σήμερα θεωρείται σπάνιο δείγμα οθωμανικού μπαρόκ. Διακρίνεται για τις καμπύλες του, τις αψιδωτές πύλες, τις καμινάδες και βέβαια τους μολύβδινους τρούλους του που ξεπερνάνε τους εκατό σε αριθμό.

Μια διαφορετική μετάφραση της λέξης Imaret είναι «κουζίνα για σούπες», άλλωστε το σερβίρισμα φαγητού σε άπορους ήταν μία δραστηριότητα που επίσης λάμβανε χώρα εντός αυτού του μεγαλόπρεπου κτίσματος. Προφανώς, οι κοινωφελείς πράξεις δεν είναι προνόμιο της χριστιανικής θρησκείας, κάθε θρησκευτικό περιβάλλον εστιάζει στη βοήθεια εκείνων που έχουν ανάγκη.

Το Ιμαρέτ λειτούργησε με την αρχική μορφή του μέχρι και τις αρχές του 20^ου αιώνα και υπήρξε σπουδαίο θρησκευτικό και εκπαιδευτικό κέντρο. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, σ’ αυτό βρήκαν καταφύγιο εκατοντάδες πρόσφυγες, οι τελευταίοι από τους οποίους αποχώρησαν από το κτίριο μόλις το 1967.

Αργότερα, στη σκιά της ιστορίας του, το Ιμαρέτ  έγινε μπαρ, ντίσκο, ταβέρνα και καφενείο. Ήταν όμως καλότυχο, δεν καταστράφηκε. Κινδύνευσε σοβαρά από τις φθορές του χρόνου αλλά η κοσμοπολίτισσα Αννα Μισιριάν, η σημερινή ιδιοκτήτριά του, το διέσωσε και το μετέτρεψε σε ξενοδοχείο. Για να τα καταφέρει, έδωσε πραγματικές μάχες, προκειμένου να πείσει την Αιγυπτιακή κυβέρνηση (στην οποία και ανήκε το ακίνητο) να της το παραχωρήσει. 

Έτσι, τα χρόνια πέρασαν και πλέον, για να απολαύσει κανείς το επιβλητικό Ιμαρέτ πρέπει να είναι εύπορος. Για να αποκοιμηθεί μια νύχτα σε κάποια απ’ τις σουίτες του μαγευτικού αυτού ξενοδοχείου, θα πρέπει να καταβάλλει στην ιδιοκτήτρια μερικές εκατοντάδες ευρώ.

Δεν είναι όμως λογικό; Το Ιμαρέτ συγκαταλέγεται στα ανεκτίμητα μνημεία της Οθωμανικής Ελλάδας και η αποκατάστασή του κόστισε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό, για να μπορεί σήμερα να συνδυάζει τη χλιδή ενός υπερσύγχρονου ξενοδοχείου με τον μυστικισμό ολόκληρης της Ιστορίας που κουβαλάει στα ντουβάρια του.

πολύ όμορφα;

όποιοι θέλουν να αγοράσουν 
μία τέτοια χειροποίητη υφασμάτινη τσάντα
ή και περισσότερες για δωράκια (όπως ας πούμε εγώ)
ας έρθουν στο πασχαλιάτικο bazaar του ΣΠΑΖ
το Σάββατο & την Κυριακή, από τις 11 πμ ως τις 6 μμ
στην αίθουσα εκδηλώσεων "Occasions" 
πάνω από τον MEGA AB Eλληνικού
:-)


περισσότερες πληροφορίες: www.spazgreece.gr & ΣΠΑΖ

ξέφωτα